LİSE BOYUNCA

Bölüm 1. Elis okulda!

Medya; Elis

Düzenlenme tarihi: 24.12.2016

-Kitap baştan sonra düzenlenecektir. Okuyanların tekrar okuması önerilir.

~ Elis anlatımı ~

Size bir soru. Sabahın daha 06:30'sın da neden erken kalkıyorum ? Çünkü bugün okulun ilk günü. Şu okullardan nefret ediyorum. Niye sabah 10'da yapmıyorsunuz da sabahın köründe yapıyorsunuz ? Bizi hiç düşünmesinler. Sonra başarısız olunca da okumak istemeyen durumuna düşüyoruz, bir soruyorlar mı "okul saatleri değişsin mi ? dersler hafiflesin mi ?" yok! Anca bizi yorsunlar. Neyse bugün lisenin ilk günü sinirli olmayacağım, pozitifim ben hep.

Yataktan kalkıp formamı giydim saçlarımı da düzleştirdim ve aşağıya indim.  Hepsini yapmam 20 dakika kadar sürmüştü. Mutfağa girdiğim de annem yine harika bir sofra hazırladığını görmem yüzümde bir gülümseme oluşmasını sağladı. Masaya göz attığım da dumanı hala üzerinde olan yumurtaları fark etmem yüzümde ki gülümsemeyi yok etmişti.  

" Anneciğim.." yavaş adımlarla masaya yaklaştım, "Sen biliyorsun ki benim yumurtaya alerjim var ?" masanın önünde durduğum da yumurtayla bakışmaya başladık. Lezzetli gözükebilirdi ama alerjim aramıza engel koyuyordu.

"Biliyorum Elis." annem elinde ki sarı bezle tezgahı silerken konuştu.

"O zaman niye pişiriyorsun kadın!" sitem ederek arkamı döndüm ve ellerimi açarak yüzümü düşürdüm.

"Aman kızım ne yapayım ?" elinde ki sarı bezi bıraktı ve ellerini beline yerleştirdi. "Unutmuşum, akıl mı kaldı bende ? Tost yapmıştım birde, turuncu saklama kabında. Al onu ye." cevap verme gereği duymadan sandalyelerden birisini çektim ve oturdum. İlk günden geç kalacaktım bu gidişle.

***

Sonunda kahvaltımı bitirdiğim de spor ayakkabılarımı giyinmiştim. Çantama göz atıp otobüs kartımı, telefonumu ve kulaklığımı kontrol ettim.

"Anne çıkıyorum ben. Çıkışta geç kalmam, seni seviyorum." kapı yanında ki boy aynasına bakıp kot ceketimi düzelttim ve saçlarımı arkaya attım.

"Tamam kızım. İşten belki geç çıkarım. Anahtarın yanında değil mi ?"

"Evet anne yanımda."

"Tamam bir tanem. Hadi dikkatli git gel, yaramazlık yapma." annem saçlarımı düzelttiğin de aynadan gördüğüm kadarıyla yüzüne bakarak gözlerimi devirdim.

"Ay anne sanki yıllardır yaramazlık yapıyorum da!" çantamı sırtıma taktım ve açık kapıdan çıktım. 

"Otobüsü kaçıracağım biraz daha dikilirsem. İyi işler anneciğim." 

"Sağol Elis'im." annem gülümseyerek öpücük attığın da aynı şekilde karşılık vererek merdivenleri inmeye başladım. Neyse ki birinci katta olduğumuz için apartmandan çıkmam uzun sürmemişti.

...

Durak bizim evin önünde olduğu için gitmem pek uzun sürmedi. Abimin dediğine göre 9/B sınıfındayım. Bursluluk sayesinde kazandığım kolejde, önceki okulumda ki gibi tek bir tane bile arkadaşım olmazsa depresyona girip çikolata yiyerek intihar etmeyi kafayı koyduğum bir kesindi. Otobüs gelince beklemeden bindim. Boş yer var mı diye baktım ve tabi ki yoktu. Düşmemek için ön koltuklardan birisine tutundum. Otobüs bayağı bir yeri dolaşmış bir kaç durak da durmuştu. Tutunduğum koltukta oturan yaşlı amca son durduğumuz durak da kalktığın da beklemeden ben oturmuştum. Okula yaklaştığımda tekrar bir durak da durduk. Bu durakta Ülkü, Özlem, Murat, Dilara, Senem bindiler. Bunlar 8 senelik tanımama rağmen bir kere konuşmadıklarım listesindelerdi. Çok konuşmasakda Senem aralarında arkadaş olarak sayacağım tek kişiydi. O meslek lisesinde ben ise koleje giremeseydim normal Anadolu da olacaktım. Oraya bile zar zor giderdim zaten. Hangi geri zekalı tercihler yapıldıktan sonra puanları yükseltir ki ? O ara Senem yanıma gelip konuşmaya başladı.