They Got Real (MyungYeon Fanfiction)

TGR#50

Jiyeon's POV

"Seryoso, Jiyeonnie? Sasama ka samin sa Japan?"

Humigop muna ako sa Iced Americano ko atsaka ako tumingin sa kakambal ko.

"Bakit, oppa ayaw mo ba?" nakanguso kong sabi. "Pwede naman ako magback-out."

He laughed. "Hindi naman. Pero sigurado ka? At isasama mo pa si LJoe?"

Tumango ako. "Yun gusto ni Mama, diba?"

"Hindi ka ba mapapahamak sa gagawin mong 'yan?"

Nakatingin lang ako sakanya. Ah, oo nga pala, alam ni Hyojoon oppa ang lahat. What I mean is, alam niyang kami ni Myungsoo.

"Oppa, alam mo naman ang gagawin ni Mama kapag nalaman niya na si Myungsoo ang boyfriend ko, diba?"

"Oo, I'm just worried na baka may iba pang mangyari. One week din yun ah. Ikaw pa naman, napakadali mong mahulog sa lalake. I know LJoe, at alam kong hindi pa rin nagbabago tingin niya sayo."

I looked away at tumingin ako sa labas ng bintana.

"Kaya nga I'll ask you a favor, oppa. Alam ko namang di mo ko matatanggihan," nakangiti kong sabi.

---

"Myung! Here!" I waved my hand para makita niya ko. Pagkaupo na pagkaupo niya sa tabi ko, niyakap ko agad siya. "Bat ang tagal mo?" I pouted.

He returned my hug. "Namiss mo ko agad?" then he pinched the bridge of my nose. "I missed you too, sweetheart."

I giggled. "Sayang oras. I'll be away from one week baka mamiss mo ko."

"Erase the word 'baka' because I will surely miss you." He said after he pulled me into a hug again. "Kung pwede lang sumunod sainyo sa Japan. Baka pag-uwi niyo dito napalitan na ko ni LJoe diyan sa puso mo."

Lumayo ako sakanya then I look at him. I touches his face with my hands then I smiled before giving him a kiss on the lips.

"One more," he said.

I kissed him again.

He smirked. "One more, Ji."

This time it's my turn to giggle. "No, tama na. Let's eat? Nagugutom na ko eh," I stand up at hinila ko siya patayo.

Pumasok na kami sa loob ng VIP room. Same restaurant na pinagdalhan sakin ni Hoya dati nung time na nagka-away kami ni Myungsoo at dito rin kami nagbati kung hindi ako nagkakamali.

Nakita kong hindi niya ginagalaw yung pagkain niya.

"Myung," I touch his hand na nasa ibabaw ng table. "What's wrong?"

He looked at me. "I don't have appetite," he smiled a little.

Imposible. Paano mawawalan ng gana 'tong kumain? We are just the same.