Arkadaşlar,sonda bir soru var,bakarsanız sevinirim ^^
Marinette,daha önce hiç bu kadar gergin hissetmemişti. Ama yüzleşmesi gerekiyordu. Yeterdi artık. Daha fazla kaçamazdı.
Okula geldiğinde hemen sınıfa koştu. Fakat Adrien orada değildi. Biraz şaşırdı. "Marinette!" Alya'yı gördü. "Niye okula gelmiyorsun?!" "Biraz rahatsızdım,üzgünüm." "Adrien seni sorup durdu." Göz kırptı. Marinette kızarmasına engel olamadı.
FLASHBACK :
"Sana yapmadım dedim!"
"Ne kadarda salakmışım...Keşke elinden o şemsiyeyi almasaydım...SENDEN NEFRET EDİYORUM ADRIEN AGRESTE!"
FLASHBACK END
"Marinette!!" İşte,Adrien gelmişti. "Merhaba Adrien." Artık kekelemiyordu. Daha doğrusu kekeleyemiyordu. "Konuşabilir miyiz?" "Elbette." Birlikte okulun bahçesine çıktılar. "Evet,dinliyorum Mari." "Uhm,A-Adrien,b-b-ben..." "Mari,lütfen." Ne diyecekti ki? Anlatmalı mıydı herşeyi? "Adrien..." "Marinette?" "Ben...Üzgünüm anlatamam..." Hafiften gözleri doldu Mari'nin. Adrien fazla üstüne gitmek istemedi. Sıkıca sarıldı sadece. "Tamam prenses,ağlama. Anlatmak zorunda değilsin." Marinette kendini ilk defa bu kadar güvende ve önemli hissetti. Çünkü sevdiği çocuğun kollarındaydı. Adrien ise çok kararsızdı. Mari'ye aşık mıydı,yoksa onu arkadaş olarak mı görüyordu pek emin değildi. Ama o Marinette'ti. Gülüşüyle Adrien'a tek huzur veren kişiydi. Ayrıca,o gün Adrien ilk defa bir kız öyle birden öpünce orada bir sıcaklık hissetti. Onu sadece Marinette'in öpmesini istedi. Sadece o gülümsesin. Ama sadece ona.
Sadece Adrien Agreste'in prensesi olsun istedi.
Birkaç dakika sonra sınıfa geçtiler. Okul çıkışında ise Adrien eve bırakmayı teklif etti. Birlikte eve kadar yürüdüler. "Teşekkürler." diyebildi Marinette. Adrien da Marinette'in yanağına bastırdı dudaklarını. "Rica ederim prenses,her zaman..."
S.a
İşte sorum;
Kitap Adrianette ağırlıklı mı olsun,Ladynoir mi? (Ona göre kitabın adını değiştireceğim)
Cevaplarsanız sevinirim. ^^
