Bir pazar sabahıydı. Ben ve köpeğim Tomurcuk ile yürüyüşe çıkmıştık. Aslında ben hiç istemiyordum fakat o sabah Tomurcuk o kadar sevinçliydi ki onu kıramadım ve yürüyüşe başladık. Her yer o kadar kalabalıktı ki kendimizi yürüyüse veremiyorduk. Tomurcuk tasma takmayı hiç sevmezdi ama yanımdan da hiç ayrılmazdı. Birden gökyüzünü kara bulutlar kapladı. Önümüzü göremiyorduk. Tomurcukk!! Nerdesin? Tomurcuk!!!
Birden gökyüzündeki tüm bulutlar kayboldu. Her şey eski haline dönmüştü. Sanki zaman durmuştu da şimdi insanlar bulundukları yerden devam ediyorlardı. Ama bir şey eksikti. Tomurcukkk!! O anda herkes beni izliyordu, benim de gözlerimden yaşlar akıyordu. Tüm şehri köşe bucak aradım ama Tomurcuk'u bulamamıştım. O kadar yorgun ve acıkmıştım ki o anda uyumuşım.
Uyandım. Uyanma sebebim bir köpek havlamasıydı. Köpeğe çok acımıştım. Çünkü derisi yolunmuştu. Köpeği biraz okşadıktan sonra başında bir yara olduğunu fark ettim. Anladımm!! Bu Tomurcuktu. O kadar sevinmiştim ki köpeği havaya atıp duruyordum. Fakat o anda gözlerimi açtım. Ne yazık ki, bunların hepsi bir rüyaymış diye ağlamaya başladım.
İKİ HAFTA SONRA
Artık umudumu kaybetmiştim. Her Pazar sabahı Tomurcuğun kaybolduğu yere gidip ağlıyordum. Birden Tomurcuğun sesini duydum. Ağlamayı kesip, kulak verdim. Bu evet bu Tomurcuk'un sesiydi. Tomurcuk birden kucağıma atıldı. İnanamadım ama o kesinlikle Tomurcuktu!!! Artık mutluydum. Artık sevinçten ağlamaya başlamıştım. Köpeğimi elime alıp eve doğru yola çıkmıştık. İkimiz de mutluluktan havalara uçuyorduk. Ve en sonunda eve varmıştık artık ben de Tomurcuğu yanımdan ayırmamıştım.
