Chrissy POV
ik laat Harry binnen en sluit de deur. ik loop naar de woonkamer en ga zitten op de bank waar allemaal zakdoeksjes liggen. Harry kijkt me moeilijk aan. zwijgend komt ie naast me zittene n kijkt me afwachtend aan. ik zucht. 'hij heeft me bedrogen' zeg ik stil. Harry kijkt me eerst aan van "waar heb je het over, moet ik dit snappen?" maar al snel, veranderd zijn gezicht in een "nee.... niet waar! dat meen je niet" blik. 'heeft... Tristan, jou bedrogen??' ik knik. ik zie zijn arm achter me langs komen, hij legt zijn hand op de mijne. onze vingers passen perfect in elkaar. hij komt tegen me aan zitten, ik leg mijn hoofd in zijn schouder en huil weer verder. 'sshht, it's okay... no worries!' wat hij ook zegt... ik heb pijn. deze pijn heb ik nog nooit gevoeld. maar Harry wel, door mij. omdat ik hem kwetste met Tristan. niet te geloven dat ik hem deze pijn heb bezorgd. 'h..h..Harry, h...het ...sp..sp...spijt me zo' 'sshht, dat is nergens voor nodig' 'jawel, de pijn die ik nu voel heb ik bij jou bezorgd' hij zucht 'het was ook een domme reactie van me. het is gewoon... het, het is... het is gewoon, nou ja' ik kijk naar hem op 'ja Harry' ik zie hem zijn lippen trillen. 'nee niks, laat maar' flauw! ik wil weten wat hij wilde zeggen! 'maar je bnet niet boos?' vraag ik snotterend. 'nee joh, de enige op wie ik nu boos zou moeten zijn is op Tristan. dat hij jou dit aandoet! hij gaar ervoor boeten!' ik kijk hem vragend aan. 'wat wil je eraan doen?' hij zet een sluw lachje op. 'dat zul je wel zien!' erg creapy.... maar lief dat hij voor em opkomt. 'Harry?' 'ja Chris?' grrr hij begint ookal met die afkorting van mijn naam! ach... 'dit klinkt misschien heel erg gek, en je gaat vast denken dat ik gestoord ben. maar boven in mijn kamer ligt een klein meisje in mijn bed te slapen' hij kijkt me verward aan. 'je nichtje?' ik schudde. nu keek hij me aan van "wtf!?" logisch, had ik ook gedaan. 'maar hoe ken je haar dan?' 'doe ik niet, ik ken haar niet' ik zuchtte. ik vertelde hem alles. nadat ik dat allemaal had verteld keek hij me met gapende ogen aan. 'je weet niet eens hoe ze heet' ik schudde weer. 'mmmmm, dan geef je haar zelf toch een naam' 'het is mijn kind toch niet, ik moet haar naar de politie brengen of zo' 'neeehhh, het is een lief meisje. ga zelf voor dr zorgen' ik keek hem vragend aan. 'misschien weet je hte nite, maar ik ben heel slecht met kinderen!' hij fronste zijn wenkbrauwen. 'ik help je wel! dan worden wij haar ouders toch?' 'serieus? wij worden haar ouders' hij knikt. 'denk je dat dat gaat lukken? en wat nou als ze gezocht word, en dat ze wteen dat wij haar gewoon houden' 'hé, wij helpen dr alleen maar hoor. als ze daar moeilijk over gaan doen is dat hun probleem' 'nou.... oek dan. maar, hoe gaan we haar noemen?' ik zie Harry denkend kijken' 'het moet ene mooie nama zijn.... en iets betekenen voor ons.... wat dacht je van Charlotte' mmmm, niet verkeerd. 'en dan als afkorting Lotte?' 'precies!' ik knik tevreden. 'duuss, wil je "Charlotte" zien?' Harry knikt vrolijk. ik pak zijn hand en neem hem mee naar boven. zachtjes lopen we naar mijn kamer en doen de deur open. Harry staat vol verbazing stil. hij krijgt een kleine glimlach op zijn gezicht. voorzichtig loopt ie naar dr toe en gaat op de rand van het bed zitten. hij pakt haar kleine handje vast en aait over haar voorhoofd. wat was dit mooi om te zien! gek genoeg... leken we bijna een echt gezin. ik loop naar Harry en ga naast haar zitten. hij zucht en kijkt me diep aan. 'dit meisje... is een wonder! ze is zo mooi! spierwitte krulletjes en fel blauwe ogen! hoe kan zo'n mooi lief meisje alleen hier terecht zijn gekomen' 'misschien... was het bestemd of zo? ik weet het niet. maar het zou zomaar kunnen dat ze gezocht word, dus laten we er maar van genieten voor het voorbij is' 'maar... we weten niet wanneer haar verjaardag is, stel dat ze dat vandaag jarig is of morgen of dat ze net weet ik veel hoe oud is geworden' daar heeft hij een punt. 'laten we het op 5 á 4 jaar houden' hij kijkt me aan en knikt. 'weet uuhh, Fleur hiervan?' oh ja, die eigenwijze Fleur die me niet wilde geloven... 'ik heb het haar verteld ja, maar ze had het te druk met Niall, dus geloofde ze me niet' 'sommige mensen...'
Fleur POV
Niall kijkt me stil aan. 'het is al goed' pfff gelukkig! ik had echt geen zin in een hele ruzie! *trrr, trrr* ik voel mijn telefoon trillen. achter em hoor ik een diepe zucht van Niall. 'ik laat je wel even alleen met George' en daar gaan we weer... 'nee! Niall wacht! je weet niet zeker of het George wel is!' ik pak snel mijn telfoon terwijl Niall zich omdraait. 'Harry?' Niall staat stil en draait zich weer om naar mij. 'Harry? geen George?' ik schud. 'nou, vertel. wat zegt ie?' ik schrik een beetje van het berichtje, vertelde Chrissy dan echt de waarheid over dat meisje?? dit is echt waanzin! 'Niall, kom je mee naar mijn huis??' 'tuurlijk babe!' ik sta stil, babe!? zei die nou serieus babe!? verwarrend dit hoor! 'Fleur! kom je nog!?' ik merk dat ik te lang in mijn gedachtes zat. 'jaja, heb geduld blondje!' ik pak mijn spullen en ren naar Niall.
al snel komen we aan bij mijn huis. ik zie dat Harry's scooter er staat, wat is die gast allemaal met Chrissy aan het uitspoken?? ik hoop zo dat ze niks krijgen! straks maakt Harry, Chrissy ook nog een egoïst! brrr daar moet ik niet aan denken! ik loop snel naar de deur en bons er hard op. 'Chrissy!!! open doen!!! nuuuuu!!!!' schreeuw ik. Niall komt uitgeput naar me toe. 'wat is er?? hebben we haast??' 'ik leg het later wel uit. ik leun tegen de deur en wacht tot er opengedaan word. dat gebeurt al snel want ik val letterlijk in huis! 'Fleur? gaat het?' Niall pakt me bij mijn arm en helpt me overeind. 'ja prima, Harry! waar is Chrissy!' hij kijkt me gesschrokken aan. 'wow, easy. ze zit in de tuin met Cahrlotte' ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan. 'Charlotte??' Harry zucht vermoeiend. 'duuhh, het meisje!' oke, als dit allemaal echt waar is begin ik het aardig eng te vinden! ik loop snel naar binnen en pleur mijn spullen op de bank. dan ren ik door naar de tuin en............... daar zit Chrissy te spelen met een klein blind gekruld meisje, met fel blauwe ogen. 'Chrissy?' 'geloof je me nu?' zegt ze lachend. vol verbazing pak ik een stoel en ga naast Chrissy zitten. 'dus... dit is Charlotte?' Chrissy knikt. 'en alles, maar dan ook alles, wat je aan de telefoon zei. is waar?' ze knikt weer. 'wauw, Chrissy! het spijt me dat ik ej niet geloofde i-' dan moet ze lachen. 'wat? denk je dat je de enige was die het niet geloofde, het overkwam mij en ik kon het zelf niet eens geloven' pfff, gelukkig is Chrissy ook niet boos! 'het is wel een schatje hoor, wanneer ga je naar de politie?' Chrissy is even stil. 'ik heb besloten haar te houden tot ze het weten' pardon? een kind houden? 'Chrissy! ben je nou helemaal gek!? we kunnen haar niet zomaar houden! en trouwens je zei zelf dat je slecht bent met kinderen!' 'maar... niemand zou zomaar een kind als deze alleen achterlaten. en ik zorg samen met Harry voor dr snap je' ik volg haar niet meer, zegt ze nou dat ze vadertje en moedertje gaat spelen met Harry? weird.... maar ik kijk het nog even aan. 'veel succes kom niet bij mij huilen als het misgaat' 'no problem chickie' dan lachen we en kletsen we nog even en spelen met Charlotte.
ok.... beetje kort stukje, maar ben jammer genoeg inspiratieloos :( hopelijk Fleur niet! kisses from Chrissy who made this chapter!!
