Chrissy POV
ik zit met Harry op de bank in de auto, net voor we vertrekken. ik aai zachtjes over zijn hand. deze jongen, is zo veel waard. hij is gewoon een gevecht met een enorme spierbundel aangegaan. en geloof me, Harry was een stuk minder sterk. maar dat maakte hem niks uit. hij zei "als het om jou gaat, maakt sterk zijn niks uit. als ik maar van je houd, en dat blijf herhalen. dan lukt alles vanzelf" die woorden blijven maar in mijn hoofd spoken. ik zie aan Harry dat ie helemaal kapot is. best wel zielig. ik leg mijn hand onder zijn kin, en draai zijn hoofd naar mij toe. 'alsjeblieft Harry, je hebt genoeg gedaan. ga rusten. zo kan je niet op een feest verschijnen. er is vast heel veel paparazzi, wie weet hoe veel nare roddels er worden versprijd' hij gaat al kreunend wat rechter zitten. 'maar, dit word ons eerste feest samen' ik grinnik. 'er is niks aan een feest met een halve Harry' hij moet erom lachen, moeilijk, maar hij lacht. 'vind je het echt niet erg?' 'het zou pas erg zijn als ik je verplicht mee te gaan' hij knikt begrijpelijk en stapt de auto uit. ik ga op de rand van de bank zitten en geef hem voorzichtig een knuffel. 'ik kom optijd thuis' fluister ik in zijn oor. 'ik zal er zijn. maar of ik wakker ben is de vraag' grinnikt ie, en loopt dan naar binnen. als ik me omdraai zit Fleur voor me, best eng hoe snel ze dat doet. 'hé, waar ging dat over?' 'ik heb gezegd dat hij hier moet blijven' zeg ik moeilijk. ik vind het helemaal niet leuk. ik wilde dolgraag dat ie mee zou gaan. hij had gelijk, dit is ons eerste feest samen, dat moest wel wat zijn dan toch? 'waarom? nu voel je je vast alleen. ik bedoel maar, Liam, Louis, en Zayn zijn bezet. dus daar heb je niks aan' 'nou, dat van Liam duurt vast niet zo heel lang meer. met Sophia, we weten allebei wat dat inhoud' Fleur lacht. 'en trouwens, op dat feest zijn vast genoeg knappe celebrety's. maar Harry blijft mijn nummer één' een glimlach verschijnt op mijn gezicht. ja, Harry is mijn #1. 'oke, mensen. blijven we daar nog zitten roddelen? of gaan we feesten?' roept George, een beetje ongeduldig. 'feesten!!!!' roept iedereen keihard.
-bij het pretpark, waar het feest is-
met open mond en grote ogen stap ik uit. het voelt leeg, zonder Harry aan mijn zijde. maar als ik zie hoe groot en geweldig het hier is, is Harry gek genoeg wel het laatste waar ik aan denk. 'wow, Katy moet wel heel rijk zijn om dit pretpark te huren voor alleen een feest!' roept Fleur. 'je moest eens weten' grinnikt Niall die zijn arm om die van Fleur haakt. samen lopen ze naar het pretpark met George erachteraan. als ik me omdraai naar Zayn, Louis, en Liam zie ik dat ze ook al weg zijn. ik zucht vermoeid. 'tuurlijk, Chrissy is er niet. loop maar weg!' mompel ik in mezelf. ik belsuit niet zo te mokken en slof naar binnen. overal zie ik vreemde, maar ook heel veel bekende. ik kijk of ik ergens Katy zie, zij is anders nog de enige die ik hier ken. maar nee hoor, geen Katy. ik loop wat verward rond. een feest van een beroemdheid had ik me toch wel iets anders voorgesteld. ik heb me helemaal leuk opgetut. ik heb een lief lichtroze jurkje aan die vanaf mijn middel weid woord met daaronder een zachte stof die het wat opploft. het is een jurkje zonder bandjes en aan de achterkant doorzichtig. ik zelf vind het een typisch jurkje wat Ariana Grande zou dragen, misschien is ze hier ook wel. ach, whatever. wie der ook is, mij zien ze niet staan. na een tijdje word ik erg moe van het lopen. ik besluit een plekje op te zoeken waar ik kan zitten. uiteindelijk beland ik op een parkbankje. verveeld staar ik voor me uit. tot, ik 4 jongens mijn kant op zie kijken. nogal ongemakkelijk. is er iets niet goed aan me? zit er een scheur in mijn jurkje? weet je, het boeit me niks. ik zie de 4 jongens praten lachhen. een bruin gekrulde jonges, met bijna precies hetzelfde haar als Harry word in mijn richting opgeduwd. het lijkt alsof ze hem dwingen naar me toe te gaan. en dat lukt ze. de bruin gekrulde jongen loopt rechtstreeks naar me toe. 'hey! ik ben Bradley! ik liep wat rond met mijn vrienden, en zag je toen zitten. je kijkt niet zo vrolijk. kan ik je helpen je vrolijk te maken' ik glimlach gevleid naar Bradley. gek genoeg komt hij me heel bekend voor. 'zeg, ken ik jou?' vraag ik. 'nou, persoonlijk niet. maar van gezicht is dat heel goed mogelijk. ik ben Bradley Simpson, de zanger van The Vamps' er begint een lampje bij me te branden. 'The Vamps? oh wat dom dat ik dat niet meteen zag! ja, ik heb momenteel nogal veel aan me hoofd. ben er uuhm, niet helemaal bij' zeg ik terwijl ik begin te blozen. Bradley komt naast en zitten draaid zich richting mij. hij steund met zijn arm op de achterkant van het bankje, achter mij langs. 'oh, dat is naar. wat is er dan uuhm.......' 'Chrissy, ik heet Chrissy' vul ik hem giechelend aan. 'juist Chrissy. wil je erover praten?' 'wauw, een jongen die geïntresseerd is in een meisje haar gevoelens. oh god, waar heb ik dit aan te danken' we lachen allebei. maar ik stop al snel. een lach op mijn gezicht verdwijnt, waardoor die van Bradley ook vervaagt. hij veegt een plukje haar achter mijn oor en laat me zijn kant op kijken. die ogen, wow! en, die lach, en.... die kriebels. wacht! kriebels? stop stop stop stop stop! ga weg kriebels, kom maar terug bij Harry! maar ze blijen. w-wat is dit? waarom krijg ik kriebels bij hem?
