Chrissy POV
met mijn jurkje en al, ren ik naar mijn fiets en ga zo snel mogelijk naar huis. mijn eigen warme huisje. onderweg hoor ik een paar mensen roddelen, ze hebben door wie ik ben. wat gaat dat snel rond zeg! ik sta er echt versteld van! normaal wist ik het nieuws van maandag pas op donderdag of zo... niet een uur daarna! na een kwartier keihard fietsen kom ik eindelijk thuis. ik ren naar de deur en bonk er hard op. 'FLEUR!!!! LAAT ME ERIN!!! ER IS IETS HEEL ERGS!!!' schreeuw ik zo hard ik kan. maar geen antwoord. waar moet Fleur heen op zaterdag middag zonder mij? ze zou het me op zijn minst zeggen. of..... wat is die Niall allemaal met haar aan het uitspoken? ik loop om naar de achterdeur, gelukkig is Fleur zo dom geweest om die open te laten staan waardoor ik erin kon. ik loop vermoeid naar binnen en sluit de deur. ineens hoor ik iets vanuit de keuken. geschrokken kijk ik op. ik loop langzaam het hoekje om. ik zie nog niks, ik pak een standbeeld van steen en loop voorzichtig verder. 'F..f..fleur? b..ben j..jij dat? als ik helemaal zicht heb op de keuken laat ik met een diepe zucht het beeld zakken. 'hé kleine wat doe jij hier?' recht voor me staat een meisje. een klein blond gekruld meisje met fel blauwe ogen. 'i want parents' oh fijn... ze spreekt Engels, maar zei ze nou parents? 'what do you mean?' het meisje loopt naar me toe, ik doe een stapje achteruit. dan omhelst ze ineens mijn benen. ik streel zacht over haar zachte krullende haartjes. 'what is your name?' ze tilt haar hoofd op en kijkt me smekend aan. maar er komt geen woord meer uit. ik zie dan een kleine traan over haar wang rollen. 'hé, please don't cry... i..i'm not so good with kids like you... well i will take a drink for you okay?' het meisje rent bij me weg, en ploft neer op de bank. dan doet ze zonder te vragen de tv aan. met open mond staar ik hoe het meisje zich gedraagt, wat is er mis met dat kind? ik loop naar de keuken en pak een pakje appelsap voor het meisje met een aardbei ijsje. ik kan dit niet alleen doen, ik raak hier een beetje overstuur van! en waar is Fleur nou? ik pak mijn telefoon en terwijl die overgaat loop ik naar mijn kamer om rustig te bellen. 'met Fleur!' zegt ze al lachend. op de achtergrond hoor ik een jongens stem het klinkt als....het klinkt als... als.... Niall! dat weet ik zeker. 'Fleur waar ben je? ik kon het huis niet in... nou ja, tot ik erachter kwam dat je weer eens de achterdeur open had laten staan' ik hoor een stilte aan de andere kant. 'uuhm... Chrissy, ik heb de deur niet open laten staan' nu begrijp ik het, maar ik kan het niet geloven. dat lieve schattige kleine meisje heeft gewoon zomaar ingebroken. 'Fleur, niet schrikken.... maar dan is er iets ergs' ik hoor allemaal geritsel en geroesemoes aan de andere kant. wat zijn ze aan het doen? 'Chrissy? ja, hoi... met Niall. kan je zo even terug bellen. ik heb een afspraakje met Fleur en ik wil niet dat dat word verpest door jou' 'mag ik Fleur alsjeblieft?' zeg ik ongeduldig. 'hoor je me niet? ik vraag of je zo even terug beld!' 'hoor je mij niet? ik vraag of je Fleur geeft!' ik hoor een vermoeide zucht. 'sorry Chris, wat is er?' 'noem em geen Chris! ik ben geen jongen weet je nog?' 'hahahahaha sorry mop! maar vertel wat er zo dringend is, want je had wel door dat Niall erg ongeduldig is' 'oke... zoals ik al zei, niet schrikken. maar er is ingebroken bij ons' het is even stil... 'wat? serieus? niet! hoe? nee toch? i...i...ik nee!' 'ja, het is echt zo. maar geen paniek want het is geen oude vieze man..... maar een klein meisje' 'huh? een meisje serieus? Chrissy kon je niks beters verzinnen? sorry hoor, maar ik heb geen zin in die flauwe grapjes van je' tuurlijk gelooft ze me weer niet. 'het is geen grapje! er zit hier een klein meisje op de bank tv te kijken' het is weer stil... 'verwarrend dit! oke, maar ookal zit er dus een kind thuis, stuur haar dan gewoon weg' 'kan niet. het is een heel lief klein meisje, en ze ziet er heel, maar dan ook heel slecht verzorgd uit. ik kan haar niet zo weg sturen.... en weet je wat ze zei? "i want parents!" das toch zielig? en trouwens... ik weet niet eens hoe ze heet, ze heeft niks anders gezegd als "i want parents" 'pffff. Chrissy je maakt het me wel moeilijk hoor. ik kan Niall toch niet zo alleen achter laten? kan je Harry niet even bellen of zo?' 'das lastig uit te leggen, maar nee dat kan niet. alsjeblieft Fleur, ik heb je echt nodig! je weet dat ik niet goed ben met kinderen!' het is weer stil. 'nou... nee sorry! ik kan echt niet! voor mij is het nu net zo lastig als voor jou!' dan heeft ze opgehangen. dit meen je toch niet? er is een wild vreemd kind in dr huis en zij kan alleen maar aan Niall denken. nou ja, dat later. nu eerst dit regelen. dan voel ik mijn telfeoon trillen. ik pak hem en kijk naar het bericht.
