Chrissy POV
trillend en met mijn ogen vol tranen zit ik in de gang tegen de muur aan. hoe kon ik zo stom zijn!? eerst met Bradley en dan één of andere dronken gozer mee gaan? waarom heb ik de jongens niet gewoon opgezocht en ben ik met hun meegegaan? nee, ik moest natuurlijk weer perse blijven mokken over Harry. en nu ligt hij hier, en inderdaad door mij. waarom ben ik eigenlijk naar het feest gegaan? ik had bij hem moeten blijven. dom dom dom- net voor ik mezelf voor de 4e keer dom wil noemen gaat de deur open. Liam komt naar buiten en gaat tegen over me zitten. ik ben zo nerveus als ik weet niet wat! 'zeg maar niks, ik weet dat je boos bent...' mompel ik. 'boos? nee, tuurlijk niet! ik kom gewoon praten, niet schreeuwen zoals je net deed met Fleur' grinnikt ie. 'ik wil een uitleg, en neem je tijd. die kreeg je niet bij fleur denk ik' ik neem een hap lucht en begin te praten. 'het was gewoon dom. dat met Bradley ook. ik bedoel, Fleur heeft gelijk. hij lijkt op Harry. het is gewoon, ik hou blijkbaar zo veel van hem. dat wanneer hij er niet is, ik ervoor zorg dat hij er toch is. Bradley is een toffe gozer, echt waar! maar niet zoals Harry. we hebben de avond gewoon rustig doorgebracht, ik heb hem uitgelegd wat Harry voor me had gedaan. hij begreep dat ik hem leuk vond. hij was er erg kalm over. toen hij wegging hebben we nummers uitgewisseld. maar, naja. ik denk niet dat ik er wat mee doe. misschien krijg ik dan alleen maar problemen. maar goed, toen hij weg was kwam ik een jongen tegen. genaamd Mathew. hij bood me wat te drinken aan en ik zei gewoon ja. ik vond het drinken erg raar smaken, maar kon ik het weten dat hij er raar spul in had gedaan waardoor ik alles vergeet? toen ik vanochtend wakker werd, in...in... nou, in zijn bed. besefte ik waar ik mee bezig was. ik ben meteen weggegaan om Harry op te zoeken. ik voel me echt zo'n sul!' zeg ik terwijl ik balend met mijn handen door mijn haar ga. mijn ogen zijn rood en ik ben erg bleek. hartstikke moe. 'ik snap alles helemaal Chrissy. en het is goed dat je afstand van Bradley hield. maar wat die Mathew heeft gedaan, dat is echt erg! daar moet je mee naar de politie! en... waarom werd je naast hem wakker?' vraagt ie met een verwalgd gezicht. mijn gezicht betrekt als ik eraan denk. het was de ergste nacht van mijn leven. 'ik wil er niet over praten.....' zeg ik zacht en staar naar de grond. Liam kijkt me geschrokken aan. 'heeft ie... heeft ie, je weet wel?' ik kijk hem stil aan. 'nee' zeg ik zachtjes en kortaf. 'uuh, okee.... maar er is geen reden om bang te zijn dat iedereen zo meteen boos is. ik neem ze mee de gang op en leg het ze uit. dan kan jij even je gang gaan met Harry' een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht. ik spring op trek Liam recht en geef hem een stevige knuffel. hij twijfelt geen seconde en doet hetzelfde. 'dankje' fluister ik. 'geen dank' na die woorden laat ik hem los. hij loopt de kamer in, en komt terug met de rest achter zich aan. ik durf ze in geen mogelijkheid aan te kijken. als ze allemaal de kamer uit zijn loop ik trillend naar binnen. als ik Harry daar zie lichen, breek ik bijna. ik laat van schrik mijn tas vallen en ren naar hem toe. een brede lach verschijnt op ons beide gezichten. 'Harry! oh my god! het spijt me zo zo verschrikkelijk erg! het kwam door dat drankje en en die jongen, ik was-' hij legt moeilijk zijn hand op mijn wang. 'sssht. het is oke. ik ben niet boos. of verdrietig. maar bezorgd' ik kijk hem vragend aan. 'b-bezorgd?' 'ja. Chrissy. dit is al de 2e keer dat je de mist in gaat bij een jongen. waarom trek je toch altijd de slechte aan? je moet niet zo makkelijk mee gaan in hun praatjes. acties bewijzen meer dan woorden, dus geloof wat je ziet en f*ck wat je hoort' wow, die woorden. hij weet het altijd allemaal precies. ik ben zo blij, dat hij niet boos is. maar zo gelukkig dat ie in orde is. hij ziet er zo beroerd uit. hoe doet hij dat toch? 'Chrissy...' begint ie al kreunend. 'weet je nog, toen in de kleedkamer bij het concert. toen ik zei wat ik voor je voelde?' ik knik nieuwsgierig. 'ik zei ook dat ik een oplossing had om bij je te zijn. zonder alle paparazzi, en leugens en nare roddels. gewoon, jij en ik. en natuurlijk Charlotte. ik denk dat na dit alles, ik er echt helemaal klaar voor ben' verbaasd kijk ik hem aan. het klinkt belangrijk en groots. 'w-wat is die oplossing dan?' 'als ik weer thuis ben, dan zeg ik het. en als het goed is mag ik morgen weer naar huis' ik knik begrijpelijk. wat het ook is. ik kan niet wachten verlost te zijn van deze moeilijke romance.
