Kurt Pençesi

İz Yok

Sabah okula gidiyorum bahanesiyle evden çıktım. Selinle her zamanki yerimize doğru giderken aynı andada Selini arıyordum. Telefonu sonunda açtığında onunda zaten yolda olduğunu gelmesine az kaldığını öğrendim. Nerdeyse aynı anda gelmiştik. Kasabada yaşadığımız için sadece bir tane hastane vardı ve burdaki herkes bizi tanıdığı için hızlıca kasabadan ayrıldık. Bir hastaneye girdik. Düşünmediğimiz kadar sıra vardı. Kasabada olsak hiç sıra olmazdı. Beklerken Seline yaraya bakalım dedim. Lavoboya gittik. Bomboştu ve bu bizim için güzel bir şanstı. Kapıyı kapatıp yarayı açtık ya ikimizde halüsinasyon görüyoduk yada yara kaybolmuştu. Belkide dünü kafamızda kurmuştuk ama bu olamazdı çünkü t-shirtte kanlar vardı ve yırtılmıştı. Yaranın kaybolmasını unutup koridordan gelen
"Buse Derin gelebilirsiniz!"Denmesine odaklandım. Geri dönemezdik çünkü benim ismimi verdiğim kişiydi ve yüzümü görmüştü. Selin çok rahattı.
"Gidelim işte ne uzatıyosun?"
"Ya doktora ne diyicez? Bizim yaramız vardı ama şu an yok mu? Hayır kaçıcaz burdan."
"Öff bence uzatıyosun ama merak ettim nasıl kaçacağız?"
"Ben bulacağım."o an gözüme pencere takıldı.
"Atlayacağız."dedim. Garip bir şekilde homurdanmadan
"Önce sen."dedi. Karşı çıkmadan çöp kovasına bastım ve kapılara tutunarak pencerenin arkasında insan varmı diye baktım. Hiç kimse yoktu ve hastanenin otoparkıydı sanıtım.
"Kimsr yok. Burası otopark. Geçmeyi deneyeceğim." Kendimi öne attım ve yere bastırırarak otoparka çıktım. Ve Selini çağırdım.
"Aaa. Buse kapı kilitli ve kameralar var. Yani kapıyı bizim kiltlediğimizi anlarlar. Ve burdan çıkmamız... bence kapının kilidini açıp gidelim."
"Offf doğru tamam aç ve hemen gel."kapının kilidini ses çıkarmadan açtı ve hızlı adımlarla yanına geldi. İstemsizce halimize güldüm. Ben gülünce oda gülmeye başladı. Ben yaşadıklarımızı sayarken o birşey fark etmiş olmalı ki beni durdurup
"Buse buranın kapısı yok."
"Orda bir tane varya."
"Ya orda insanlar var. Buraya arabayla girebiliriz sadece ve bizim arabamız yok."
"Offf yinemi yaa. Duvardan atlayacağız. Beni takip et."
"Tamam." Bir aramanın üstüne basıp duvardan atlamak istiyordum. Ama cama basar basmaz alarm çaldı. Adamlar gördü ve bize doğru gelmeye başladılar. Selin hala şoktayken duvardan atladım ve Seline bağırdım. Aynısını yaptı ve koşarak uzaklaştık.

Kasabaya geldiğimizde okul çıkışına yarım saat kalmıştı.