You look like hell

Chapter 1

Δεν ζητουσα ποτέ πολλά, απλα αυτο που θελω τωρα ειναι να φύγω.. Θέλω να φύγω, μόνο αυτό, να τρεξω με όλη μου την δύναμη μακριά από όλους και να ζήσω μόνη, αλλά εδώ υπάρχει κι άλλο ερώτημα.Θέλω όντως να ζήσω να συνεχίσω να κινούμαι σαν ένα άψυχο σώμα μέσα στην αδικία? Όχι βέβαια δεν θέλω βαρέθηκα να κλαίω και να μελαγχωλω και πάντα να ελπίζω πως οι ορίζοντες θα διευρύνουν το μυαλό μου και θα με κάνουν να σκεφτώ πιο λογικά και έπειτα θα ήρεμησω.
Μα βέβαια θα γίνει κάποτε αλλά πρώτα θα καταστραφούν όλα τα κομάτια την άδειας ψυχής μου και στην πορεία θα διορθώθουν... "Πάντα να ελπίζεις μικρή μου αυτή θα σε κρατάει ζωντανή σε κάθε σου κίνηση μόνο η ελπίδα"
Κάθε μέρα μου το έλεγε ακομα και μετά από κάποιον ανόητο τσακωμό εκείνη ερχόταν και μου το ψιθύριζε οσο πιο γλυκά μπορούσε..Ήταν η καλύτερη μητέρα όλων και τώρα είναι στους ουρανούς μαζί με τους αγγέλους..χαμογέλασα αδυναμα για άλλο ένα πρωινό κοιτάζοντας την άψυχη μορφή στον καθρέφτη και χαμογελασα γιατί σκέφτηκα εκείνη και μετά θα κλάψω επειδή θα ξανά σκεφτώ εκεινη.Τελικά η μελαγχολία συνηθίζεται εύκολα οι μικροί δαίμονες βρίσκουν μία γωνιά του μυαλού σου και ψάχνουν καταφύγιο,ψάχνουν αυτήν την γαλήνη που είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί και έπειτα κουραζονται και θυμώνουν τρελενονται και ψάχνουν διαφυγή.Ακριβώς αυτό ψάχνω κι εγώ την τελευταία εβδομάδα μετά τον θάνατό της μητέρας μου..Λίγο φως στο αναθεματισμενο σκοτάδι μου.
Θεέ μου βοήθησε με να γίνω καλά ούρλιαξα και έπνιξα τους λυγμούς μου μέσα στις παλάμες των χεριών μου, το οξυγόνο του δωματίου μου λιγοστεύε και πιο τρομαχτικος θόρυβος επικρατούσε, με τρομάζει η σιωπή γιατί φοβάμαι πως θα μείνω ολομόναχη κάποια μέρα και θα ζητάω απελπισμένα μία βοηθεια και όλοι θα έχουν φύγει..
Θα γίνεις καλά Βαλέρια, κάντο για την μαμά είπα στον εαυτό μου και σκουπίσα αργά με τα δάχτυλα μου τις άκρες των ματιών μου.
Πήρα μία τεράστια ανάσα και για άλλη μία φορά χαμόγελασα, μέρα με την μερα βελτίωνομαι και χαμογελαω πιο αληθινα, αυτό θέλω να πιστεύω τουλάχιστον.
Έβγαλα το μπορντό νυχτικό μου και έμεινα με τα εσώρουχα, μπήκα στο μπάνιο του δωματίου μου,άνοιξα το νερό και περιμένα να γεμίσει η μπανιέρα αφού είχε μισογεμίσει πήρα το αφρόλουτρο με άρωμα καρύδας στα χέρια μου και πήγα να τι άνοιξω μα κάτι με σταματήσε."Γιατί να μην έχω την ίδια μυρωδιά με αυτήν? " αναρωτήθηκα.Έκλεισα το νερό και φορεσα γρήγορα το μπουρνουζι μου βγήκα από το δωμάτιο μου με όσο πιο γρήγορες κινήσεις μπορούσα αν και ήταν αδύνατο,είχα να φάω κανονικά πριν τον θάνατο της και αυτο έκανε τον οργασμό μου πολύ αδύναμο.Αφού τελικά έφτασα στο δωμάτιο των γωνιών μου άνοιξα την πόρτα αλλά εκεί με περιμένε μία έκπληξη.
"Μαρια τι κάνεις με αυτά?"Ρωτησα την οικονόμο μας καθώς την κοίταζα να φοράει το απαλό ροζ φόρεμα της μητέρας μου

Είναι η πρώτη ιστορία που γράφω
Και γιαυτό ευχαριστώ πάρα πολύ οσους το διαβάσουν

Τα πράγματα στην πορεία θα έχουν μία πολύ περίεργη τροπή και επιπλέον όσοι δεν καταλαβατε σας υπόσχομαι πως θα εξηγηθούν όλα στα επόμενα παρτς