Hâlâ masada oturmakta olan gençler Damon'un anlattığı şeyleri dinliyorlardı. Neden Ul'un bu kadar büyük bir tepki veridiği gibi şeyleri...
Akira gözlerini yumdu. Çok konuşan kardeşi anlaşılan ağzını yine tutamamıştı.
Akina ise gözlüğüne dokundu ve yerinden kalktı.
"I-ıı. Ben sanırım onla konuşsam iyi olacak. "
Akina merdivenlerden yukarıya çıkarken onu Hina ve Ayu'da takip etti.
Kızlar kapısının önünde duran mavi saçlı kızı gördüklerinde kendilerini biran onun yerine koydular. Cidden yaşadığı şey zordu.
Akina titrek bir şekilde bir adım attı ve kollarını dokunsan ağlayacak durumda olan Ul'a sardı. İlk başta karışmak istemeselerde iki genç kızda bu duygu yüklü sarılmaya katıldılar.
Belki birbirlerini iyi tanımıyorlardı ama bu kucaklaşma artık daimi olacağını kanıtlayan dostluklarının bir simgesiydi.
Bu sırada erkekler ;
Damon endişeli bakışlarını merdivenlere doğru attı. Akina'nın bir yanlış sözü kötü şeylere yol açabilirdi.
Akira kalemini kulağının arkasına taktı.
"Kardeşim biraz boş boğazdır ama bir insanı toplamayı iyi bilir. O yüzden sakin ol. "
Damon kafasını salladı. Haklı olma payı vardı. Kızların tuhaf arkadaşlık bağlarına anlam veremesede bir şekilde birbirlerine iyi geliyorlardı.
Bu sırada aklına muzip bir fikir geldi ve Akina ile Izumi'yo dürttü.
"Hey kızlara bakmaya ne dersiniz ?"
Bunu söylerken yüzünde haylaz bir ifadenin yanı sıra şeytani bir sırıtışta oluştu.
Izumi 'cık' sesleri çıkararak bunun yanlış olduğunu anlatmaya çalışsada nafileydi. Çünkü Akira sakin biri olsada kız kardeşini kızdırmayı severdi ve Damon'u zaten biliyoruz.
Siyah saçlı oğlan ise sürü psikolojisine uyarak onları takip etti.
Kızları kapının önünde birbirlerine sarılmış bir şekilde dururlarken buldular.
Damon şaşkınca bakıyordu.
"Hina biriyle temas mı kurmuş ?! "
Izumi meraklı bakışlarını Hina'nın saçlarından Damon'a çevirdi.
Kızıl saçlı oğlan bu bakışı anlamışçasına konuşmaya başladı.
"Onla tanıştığımız zamanlarda yaptığım şeylerden dolayı insanlardan nefret etmeye başlamış ve herhangi bir temas halinde onları öldürmüştü. En iyi adamlarımı kaybettim onun yüzünden. Ki sadece yemek yedirmeye çalışmışlardı. "
Akira ise kız kardeşinin yaptığı bu olgunluk karşısında gurur duymakla meşguldü.
...
..
.
"YETER ARTIK ! BEN SENİ KURTARMAK İÇİN ONCA SENEDİR ARADIĞIM ABİMİ BIRAKIRKEN SENDEN VAZGEÇMEMİ Mİ İSTİYORSUN ?! O ZAMAN HAYAL DÜNYASINDA YAŞAMAYI BIRAKSAN İYİ EDERSİN DRAKE ALBERONA !"
...
..
.
Sarı saçlı kız ayağa kalktı. Buraya kadardı. Arkasına döndü ve kapıdan çıkmadan önce sözde arkadaşlarına son bir defa baktı.
...
..
.
"Sanırım sende ustasını kaybeden kız olmalısın bizlerde Kadim denen cadının bir araya topladığı her biri ayrı kafada yaşayan uyumsuz bir takımız. Memnun olduk !"
...
..
.
Çilleri ile tatlı görünen genç kız soğuk terler içinde kalktı yattığı yerden.
Kabus , kabus , kabus...
Her seferinde aynı olay ama farklı şekillerde. Kalktı. Daha sonra ise çantasında ki kitabı aldı. Yapması gereken , her olayı bir sonuca bağlayacak bir büyü vardı.
...
..
.
"Dikkat et Sofi-chan !"
Zırhını biraz daha zorlayarak zıpladı genç kız. Bu sırada Chiaki ise yaptığı blokları karşılarındaki adamların üstüne atıyordu. Durum kontrolden çıkmıştı.
Melody'nin büyü kullanma zamanıydı artık.
"ZAMAN EJDERHASININ KÜKREMESİ !"
Üstlerine gelen kükreme ile ilk başta hiçbir şey olmadı. Sonra yavaş yavaş derileri parçalandı ve kemikleri eridi.
Bu da zamanın insan üstünde ki etkisiydi.
...
..
.
Hehehe ^^" uyuya kalmış olabilirim biraz ve bölum yazmamista ama yazdigim bir kismindan kesitler aldim sizin icin inşAllah yarin yazicam xhxjhx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fairy Tail♧Yarım Kalan Hikaye
FanfictionHer şey bittikten sonra gülümsemesini kaybeden mavi saçlı genç kız yeni kavuştuğu abisinden ve yeni edindiği ailesinden ayrılıp bir yolculuğa çıktı... Amacı beni hayata döndürmek olan bir yolculuğa... Ben Drake Alberona. Ve ben yaşam ile ölüm arasın...
