MUTLULUK YAKINDA(Yepyeni içerikle düzenleniyor)

Yeni Bir Başlangıç

Annemin çığlıkları vardı sadece kulağımda. ''Gitme ! Sensiz yapamam. Beni bırakma.'' diyordu babama. Bense put gibi durmuş babamın cansız bedenine bakıyordum.Daha bana araba sürmeyi öğretecekti. Mezuniyetime o gelecekti.Çünkü kalbimdeki tek adamdı o. Beni en çok o severdi. Ama şimdi beni,annemi,kardeşimi bırakıp gitmesi bize yaptığı en büyük haksızlıktı. Daha dün gibiydi bisiklet sürmeyi öğrettiği gün. Daha dün gibiydi okula başladığım gün. Ne kadar çabuk geçmişti zamanlar. Daha dün 1.sınıfa başlamışken bugün lise son sınıfa başlamıştım.Büyümüştüm. Ama hiçbir zaman büyümek istememiştim ruhum hep çocuktu.Bu yönümle babama benzediğimi çok söylerlerdi.Şimdi o gidiyordu. Benim çocuksu ruhumu da alıp gidiyordu işte.Annem tekrardan "Beraber yaşlanacaktık ,beni kandırdın benden önce ve genç gidiyorsun'' dedi ve ağlamaya devam etti. Gözlerimden birkaç damla yaş geldi.Ağladım, bu zamana kadar ağlamadığım kadar ağladım. Ben ağlayınca yanımda biri belirdi. O da ağlıyordu -gülecek hali yoktu ya- bu küçük meleğim,Berendi. Babama en az doyan oydu. Bunun acısıyla ağlıyordu. Bana o ela gözleriyle bakıyordu.Artık geri dönüşü yoktu. Babam bir daha bana sarılmayacak bir daha bana canım kızım demeyecekti...Diyemeyecekti.En çok bu hasretle yanıp kavrulacaktım ama alışacaktım en sonunda.Mecbur alışmalıydım. Hayatta kalıp annem ve kardeşimin yanında olmalıydım...

5 AY SONRA

Aradan 5 ay geçmişti ve her ölü gibi babam da unutulmuştu. Şimdi düşündüm de ölenler için daha zor kalan hayatına devam ediyor. Hayatındaki en değerli varlığı kaybetmişsin ama hayat devam ediyor ne kadar boktan bir durum inanın bilemezsiniz. Yıkıldık,dağıldık ama yine ayakta durmalıydık. Annem her sabah uyandığında babamın fotoğrafına bakıp gülümsüyor ve o zaman gerçek sevgiyi hissediyorum. Bu yönden çok şanslıydım. Annem ve babam birbirini deliler gibi sevmişti. Hatta annem hala seviyordu,ilk günkü gibi.

Yeni bir güne gözlerimi açtığımda bana sarılarak uyuyan Beren'i gördüm. Yalnız uyumaktan hala korkuyor. Üstünden 5 ay geçse bile kendine gelememişti.Yanağına güzelce bir öpücük kondurup onu izlemeye başladım. Beren'i anneme benzetirler. Annem gibi güzel,alımlı ve bir o kadar da inatçıydı. Gülünce yanağında çok güzel bir gamze oluşurdu. Onu süzmeyi bırakıp dürtmeye başladım. ''Beren uyan bugün okul var.Hadi geç kalacaksın 1 saatte ancak hazırlanıyorsun.Bak cidden uyandırmam seni bir daha." dedikten sonra gözlerini oyarcasına kaşıdı ve koca gözlerini bana boş boş yöneltti. "Günaydın ablacım." deyip yanağıma bir öpücük kondurdu ve ardından"Yalnız kusura bakma ilk ben gireceğim banyoya." deyip banyoya koştu. Onun oradan çıkması neredeyse bir buçuk saatimi alırdı bunu yapacağını bildiğim için gece banyomu yapmıştım ve öyle uyumuştum. Annem çoktan uyanıp kahvaltıyı hazırlamıştı. Mutfağın kapısından ona bakarken onun bugün için biraz fazla heyecanlı olduğunu fark ettim."Günaydın!Hayırdır anne ne bu stres?"deyip onu sandalyeye oturması için yönlendirdim. Oturunca "Kızım benim acil yetişmem gerek oturamam" deyip geri ayaklandı. Ağzıma bir tane salatalık atarak ona ayak uydurmaya çalıştım. "Peki bu acelenin sebebini öğrenebilir miyim?" deyince olumsuz anlamda kafasını salladı."Size sürpriz olacak,olmaz." deyince merakım biraz daha artmıştı ama zorlamadım,anneme yardım amaçlı olarak buzdolabından birkaç şey çıkardım.Kıyafetlerimi değiştirmek için odama çıktım ve şarjda olan telefonumu çıkartıp telefonun bildirim bölümünden Whatsapp'tan gelen mesajlara baktım.

2 sohbetten 3 mesaj

Simge: Günaydııın!

Okula gelince haber ver.

Mert: Günaydın Asya.Okula beraber gidelim mi?

Simge en yakın kız arkadaşım hatta kız kardeşimdi.Mert ise en yakın erkek arkadaşımdı. Mert'le tüm bağımı kesmiştim babamın vefatından sonra.Sadece Simgeyle bazen konuşuyordum.Mesaj atmasına şaşırmamıştım çünkü önce de cevap vermememe rağmen atıyordu ama cevap verecektim bu sefer.Yanıt vermek için yatağıma oturdum ve yazmaya başladım.