Αλλη μια εβδομαδα περασε απο εκεινο το βραδυ που πηγα στο σπιτι της Μαριλιας και βρηκα τη Ζωη. Δεν μετανιωσα στιγμη για οτι εκανα ομως το πρωι οταν ξυπνησα και την ειδα διπλα μου να κοιμαται σαν αγγελος ενιωσα ολο το βαρος αυτης της πραξης πανω μου. Δεν της αξιζε κατι τετοιο. Ηθελα λιγο χρονο ακομα μεχρι να γεννησει η Νωαινα να κανω το τεστ να δω αν το παιδι ειναι δικο μου και μετα απο κει να κοιταξω τι θα κανω. Στην περιπτωση που ηταν δικο μου θα το αναγνωριζα αλλα θα εβαζα μπρος το διαζυγιο αμεσως μετα. Θα εξασφαλιζα τα παντα στο παιδι μου αλλα με την Νωαινα δεν με εδενε τιποτ'αλλο. Εαν ομως ειχε παιξει μαζι μου και το παιδι δεν ηταν δικο μου θα το μετανιωνε πολυ ακριβα για την καθε μερα που με εκανε να υποφερω μακρυα απο την αγαπη μου. Οπως και να'χει με τον ενα η τον αλλο τροπο θα χωριζα απο αυτη τη γυναικα. Την παντρευτηκα μονο και μονο για να κλεισω μερικα στοματα και για να μην λενε πως ο Μαρκου γκαστρωσε την γκομενα του και μετα την παρατησε. Η κατασταση ειχε ξεφυγει. Τα νευρα της καθημερινα ηταν ολο και περισσοτερα, φωναζε χωρις λογο στους υπηρετες, στους υπαλληλους στην εταιρεια μονο μπροστα μου το επαιζε αρνακι. Δεν ημουν χαζος απλα εκανα υπομονη μεχρι να ξεκαθαρισει η κατασταση. Ολους αυτους τους μηνες πηγαινα απο κοντα της στο γυναικολογο εκανε κατω υπο την επιβλεψη μου ολες τις εξετασεις και προσεχε παρα πολυ. Πολλες φορες θελησε να κοιμηθουμε μαζι αλλα της ξεκαθαρισα πως ο γαμος μας ειναι καθαρα λευκος για χαρη του παιδιου. Τοτε θυμωνε και φωναζε και μολις εβλεπε πως η κατασταση ψεφευγε ηρεμουσε και ζηταγε συγνωμη. Οτι και να ελεγε η Ζωη ειχε δικιο ημουν εγωιστης. Τοσους μηνες την εψαχνα σαν τρελος και οταν εμαθα πως γυρισε και τα ειχε με αυτον τον Ιωαννου τρελαθηκα! Τοσους μηνες δεν εχω αγγιξει αλλη γυναικα εκτος απο εκεινη. Καμια αλλη!
Την παρακολουθουσα για μερες την εβλεπα μαζι του να γελα να τον φιλα να τον αγκαλιαζει και ηθελα να παω να τον πνιξω τον μαλακα! Εκεινο το βραδυ δεν κρατηθηκα που την ειδα μπροστα μου και της εκανα ερωτα. Αφησα τα σημαδια μου παντου στο κορμι της ηθελα να τα βλεπει και να με σκεφτεται ηθελα να τα δει και ο αλλος ο μαλακας και να καταλαβει πως ανηκει μονο σε εμενα. Θα την κερδισω ξανα οτι και αν χρειαστει να κανω. Της ζητησα συγνωμη στο σημειωμα οχι για οτι εγινε αλλα γιατι την πληγωσα. Και την εγραψα πως την αγαπω γιατι αυτη ηταν η μονη αληθεια.
''Ανδρεα σου μιλαω τοση ωρα τι σκεφτεσαι?'' τις σκεψεις μου σταματησε η εκνευριστικη φωνη της Νωαινα.
