If I Stay

《6》

*Via's PoV*

Bigla na lang niya ako niyakap... Nagulat ako kaya bumitaw agad ako sa kanya.

"Teka, bakit namumugto yang mata mo? Umiyak ka ba?"-Sabi ko.

"Stupid. Its obvious."-sabi niya at lumakad na papasok. Pumasok na rin ako dahil baka magbago ang isip nito. Habang Papalakad ako ang ganda ng condo niya di mo aakalaing lalake ang nakatira sobrang ayos. Nakita ko siyang pumasok sa isang kwarto kaya sinundan ko siya. Kung gaano kalinis ang sala niya ganun naman kadumi ang kwarto niya.

Magugulo ang mga damit. May mga nabasag na kung ano anong bagay. Pati kumot niya madumi dumi na din.

"Bakit ganito ang kwarto mo?"-Tanong ko

"I messed up. I messed all things even her"-sabi niya. Na may tumutulo na namang luha sa mga mata niya. Tinabihan ko siya sa edge ng kama niya at hinagod ang likod. Sumandal naman siya sa balikat ko at doon na humagulgol.

K

ahit pala pogi umiiyak din. Pagtapos niya umiyak at suminga sa damit ko hahah jk.

"Bakit ka ba umiiyak?"-tanong ko

"Do you remember the first time we've met? I said we have to hurry because there's something important i'm going to do.? I'm going to fetch my girlfriend in the market that time. But something bad happen to her. When you said you want me to accompany you i texted her that i might going late to pick her up. After we paid the the things that you bought, someone texted me that the girl who owns the phone is Accidentally bump in by the car while walking in the middle of a road. Thats why my atm left in the cashier. And now its 4th day since her death. "-Pagkwekwento niya. Nalungkot naman ako di dahil nakakanosebleed siya pero isa na din yun. Pero serious mode, para kasing ako yung dahilan kung bakit namatay yung girlfriend niya. Dapat kasi tinanggap ko na lang yung pera.

"Ilang months na ba kayo ng girlfriend mo?"-sorry naman chismosa lang.

"3 yrs. And i'm planning to propose to her that time but that 'thing' happened."-Malungkot niyang sabi. Habang umiiyak siya hinahagod ko lang yung likod niya. Wala naman kasi akong magagawa pa. Sa tingin ko kasi ang kailangan lang niya eh yung makikinig at malalabasan niya ng lahat nang frustrations niya.

Naiinis din ako sa sarili ko kasi kung alam ko lang na magkakaganun dapat pala kinuha ko na lang yung pera at ako na lang bumili. Minsan kasi unfair talaga ang buhay. Di mo alam kung kailan sila magbibigay ng problema. Di mo alam kung kailan nila kukunin yung mga taong mahal natin. Kasi sabi nga nila Everything happens for a reason.

"Alam mo mau nagsabi sakin na When someone you love dies you never quite get over it you just slowly learn how to go on without them but always keeping them tucked safely in your heart"- sabi ko sa kanya. Nararamdaman ko na unti unti na siyang nahuhulog sa balikat ko. Pagtingin ko nakatulog na pala siya. Dahan dahan ko siyang binaba sa kama niya. Pagtapos lumabas na ako pero bago ko isara ang pinto.....

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
." Matatanggap mo rin na wala na siya."

********************