BİR DEMET HAYAL

Harap olan duygular

Belki de affedecekti kız. Belkide.. Belki yine gururuna yenik düşecekti o kız. Yine onu affedecek ve o verdiği değerin mislini bile alamayacaktı. Yine eskileri unutup yeniden karşılıksız olduğunu bilmediği bir aşk yaşayacaktı. Ha aşk tek taraflı olur mu ki bilemem. İşte belkide kız fazla değer vermişti karşısındakine ya da karşısındakine fazla gelmişti bu değer. Belki de alışılagelmedik bir durumdu söz konusu onun için. Bu kadar sevilmek belkide onda kafa yapıyordu ha. Kız hep affetmişti hep.. Çünkü içinde hep bir umut taşırdı. Yok mu şu kahrolası umutlar.. Onlar da az çektirmediler.. Umut demişken hep acı verir mi be insana? Hiç mi tükenmek bilmez bunlar. Evet umut vardı . Ama onun bu takmamayışı zoruna gidiyordu gün geçtikçe kızın. Kandırması belki de eğlenmek için onu sevmesiydi zoruna giden kızın. Ama o da bir insan onunda parçalanmaması sevilmesi gereken bir kalbi vardı. Hiç düşünülmedi mi bu kalp? Diğer kalplerden farkının olması sadece kullanılmamış yıpratılmamış olupda saf temiz mi olmasıydı..Kız dayandı o kız dediki bu seferlikte affedeyim belki bi daha acıtmaz canımı. Ama yine acıttı o çocuk. Yine acıttı acıyan tüm yaralarını. Daha kanaması durmamış yarası varken üzerine bir yara daha açılıyordu. Çok acıyordu iyileşmemiş bir yaranın üzerine açılan bir yara. Hani küçükken daha minicikken yürümeyi yeni öğrendiğimiz zamanlar düşerdik kanardı dizimiz. Daha o kabuk tutmamışken bi daha düşerdik ya işte bu da böyleydi.Bu sefer bitmişti artık. Kız tükenmişti şans vermekten ve hiçbir şey olmamış gibi devam etmekten. O o kadar balık hafızalı olamıyordu çünkü. Beyni unutsa kalbi unutamıyordu. Sonunda bir yerlerden hatırlayıveriyordu.Evet kız üzgündü bayım. Çünkü o şans meleği değildi. Ayrıldı oğlan ayrıldı kız. Daha kızın yarası kanarken bi de tuz basmayı unutmamıştı çocuk. Ertesi gün kız kahretsin ki öğrendi tüm gerçekleri. Sevdiği belkide kendinden çok değer verdiği adamın yavşağın teki olduğunu öğrendi. Kız ona değer verirken onun ise başka kızlara değer verme çabasında olduğunu öğrendi. Yani hem değer verilmemişti acıtılmıştı canı hem ona yalan söylenilmişti hemde aldatılmişti. Bunu kaldıramazdı kaldırmayacaktı da. Bu haksızlıktı. Neden masallardaki gibi iyiler hep kazanmıyordu. Kötüler daha mı güçlüydü bu dünyada. İyiler daha azdı belkide toplanıp güçlerini birleştiremeyecek kadar az.. Evet önceden gözüyle bakamadığı dokunmaya kıyamadığı -rüzgar değdiğinde canının acıdığını düşünüp rüzgara sinirlendiği- adamdan artık hatrına geldiğinde bi nefret küpü oluşturacak kadar nefret ediyordu.Çünkü son pişmanlık fayda vermeyecekti..

Arkadaşlar elimden geldiğince uzun yazdım.Bu benim ilk bölümüm. Ileriki bölümlerde daha iyi olacağım. Lütfen vote ve yorum verir misiniz??😍😍😘