Olur bazen herkese...
Yorulur, kırılır, üzülür, kızar insan. Ancak hiç bir tepki veremez. Çünkü kalmıştır ortada. Ne tepki vereceğini bilemez. Değişmeye başlar. Az konuşur, bol düşünür. Uzun uzun düşünür. Yalnız kalmak ister. Hatta bazen düşünmekten yorulur ve düşünmeyeye çalışır kendi hayatını. Filmlere, kitaplara, yemeğe vurar kendini. En ufak bir duygusal kitapta, en ufak bir duygusal sahnede doğabilir gözleri. Başkalarının acılarına da ağlayabilir. Ağlayabilir çünkü aglamayadabilir. Bu durumda hissizleşedebilir. Hatta artık sıradaki yaşadığı kötü olaya bile tepki veremez. Hayatındaki değişikliklere rağmen herseye olumlu cevap verir . Çünkü artık yorulmustur ve Kaçış yolu arar. İçine kapanır. Kalır orada öyle. Psikiyatristler bu olaya "depresyon" adını vermişler. Bense buna kısaca "Olur Bazen Herkese" diyorum. Çünkü herkes hayatının bir yerinde, bir parçasında, ne olursa olsun, kendini bu durumda bulacaktır. Bazısında çok uzun ve derin geçer. Bazısında ise kısa ve çabucak geçer. Ama olucak bazen herkese. Ama geçecek hep herkesten. Ümitsizliğe kapılma. Olur bazen herkese böyle şeyler. Ve yine unutma;
"Ne koşulda olursan ol. Senden daha kötü durumda olan birileri hep vardır bu dünyada"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayşe'den Alıntılar
ChickLitGökteki yıldızlara, Yeryüzündeki yalnızlara, Buraya kendi yazdığım, bulduğum güzel sözleri yazıyorum. Arada sırada içimden geçenleri yazıyorum. İnsanlık aşk acı vb. konuları işliyorum . Okursanız, ilgilenirseniz, beğenirseniz çoook çoook hat...
