Farklı; Hata (bxb)

Hata 6

"İşe yaradı... Aman Tanrım! Kardeşimle mi çıktım?"

"Ne olursa olsun, ölmem gerekirse bile onu öldüreceğim anlıyor musun? İnsanların yaşaması bana bağlı iken onları bırakmam!"

Yarın doğum günüm, güçlerim kontrol edemeyeceğim bir şekilde güçlenecek. Bu yüzden beni vazgeçirmeye çalışıyorlar! Kontrol edebilirim. Bunu anlamaları lazım!

"Oğlum, sen sadece bir çocuksun! Bırak biz halledelim! "

" Efe'ye aşıkken de çocuktum, ölürken de çocuktum, seni tanımıyor iken de çocuktum ama artık çocuk değilim! Ben sadece bir çocuk değilim. Bunu kaldırabilirim ve onu sonsuza kadar yok edebilirim. "

"Baran, sana yapma demiyoruz! Yarın yapma diyoruz!"

"Yarın, hayatım boyunca en güçlü olacağım zaman!"

"Zaten şuan olman gerekenden daha da güçlüsün!"

"Efe nereye gitti?" dediğimde bütün konuyu darmadağın ettim.

Kendimi seviyorum...

Herkes birbirine fısıldarken ben de ortadan kaybolmak için harekete geçtim fakat Mert kolumu tutup beni kendine çekti, şuan onu öpebilirim... Ama o beni çekiştirip başka bir yere götürüyordu.

"Ne yapıyorsun ya? "

"Seninle sakin bir şekilde konuşmak istiyorum."

"Ne hakkında? "

" Gerizekalı mısın? Yarın o adamı öldürmek için hiç bir büyü yapamazsın. Gerekirse büyünü bile çalarım ama izin vermem."

"Bunu yapamazsın. Her saniye amacına yaklaşıyor ki amacını tam olarak da bilmiyoruz! "

"Bu hiç bir şeyi değiştirmez! Seni kaybetmektense bütün insanlığı kaybederim!"

"Ama ben buna izin vermem! Elimde büyük bir güç var, bu güç ile birilerini kurtarmayacak isem ne önemi var? İnsanlık için önemli şeyler yapmayacaksam melez olmamın ne önemi var? Yarın bütün gücümle ona karşı savaşacağım ve kimse beni durduramaz! " dediğimde, bina sarsıldı ve Mert aniden kapıyı çekip gitti.

" Dengesiz! " diye bağırmakla yetindim ben de.

Ben de biliyorum ne kadar tehlikeli olduğunu ama yapmak zorundayım. Eğer yarın yapmazsam bir daha asla yapamam! Bunu anlamak bu kadar zor mu?

Bende hırsla kapıdan çıktım ve evden dışarıya çıkmak için hamle yapacakken birisi yine kolumdan tuttu.

"Ne var? " diyerek döndüm.

Yüzüme birisi, toz üfledi ve bu toz gözlerimi kararmasına neden oldu.

*

Gözlerimi karanlığa açtım. Gözlerim mi ağrıyor yoksa başım mı emin değilim. Özel gücümü kullanarak nerede olduğumu anlamaya çalışıyorum.

Ama güçlerim sanki burada işe yaramıyor ya da bilinmezlikteyim.

Odaya dolduran ayak sesleri ile ışığın açılması bir oldu.

"Kimsin? "

Ses gelmedi.

"Mert?

"Hayır, Efe." Cevabını alınca sıkılmaya başladım.

"Pekala, hadi çöz."

"Hayır, babanla konuşman gerek!" diye bağırdı.

"Efe, sorunların mı var? Bırak beni!" diye bağırınca diz çöktü ve ellerini yana doğru açtı. Bu pozisyona geçince bağlı olduğum sandalyenin etrafında çember ateş yandı.