That Was Sweet Start #Vseul

#Vseul

"ถึงแล้วๆๆๆๆๆ"

ทุกคนรวมถึงฉันเองก็ด้วยพูดออกมาเสียงดังหลังจากการเดินทางอันแสนยาวนานในที่สุดก็ได้มาถึงปูซานสักที ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นช่วงบ่ายและมีแดดจัดมากถึงเพียงใดแต่ฉันก็มีความสุขกับการยืนรับแสงแดดราวกับมีคลอโรฟิลล์อยู่ในตัวแบบนี้ ฉันพยายามทำตัวผ่อนคลายและไม่สนใจต่อภาพบาดตาบาดใจแบบนั้นอีกเป็นอันขาด ตอนนี้ฉันจะยืนอาบแสงแดดแม้ว่าในใจจะห่อเหี่ยวก็ตาม!!??

อ้าาาาาาาา ฉันจะสังเคราะห์แสง!

ในขณะที่ฉันกำลังกางมือออกกว้างอยู่นั้นอยู่ๆก็มีฝ่ามือดีมาตบเข้าที่ต้นแขนของฉันอย่างแรงจนฉันต้องเอามือมาลูบป้อยๆพลางมองหน้าเจ้าของฝ่ามือพิฆาตนั้นอย่างคาดโทษ

ยัยหมูเวนดี้!!!

"เลิกเล่นใหญ่แล้วลากกระเป๋าเข้ารีสอร์ทได้แล้ว"

พูดจบนางก็เดินสะบัดตูดเข้าไปในรีสอร์ทสไตล์วินเทจนั้นไปโดยไม่คิดที่จะอยู่ต่ออีกสัดนิดเพื่อให้ฉันแก้แค้นเลย แต่อย่าหวังว่าจะรอดไปได้ยังงัยฉันก็จะเอาคืนเธอให้สาสมแน่ ซน เวนดี้!!

ฉันบ่นพึมพำกับตนเองเล็กน้อยก่อนจะกระชับกระเป๋าเป้ของตนเองในขณะที่ค่อยๆเดินตามคนอื่นเข้าไปในรีสอร์ทสวยโดยที่ข้างๆฉันก็มีร่างสูงของแทฮยองที่อมยิ้มน้อยๆอยู่คนเดียว

ฉันกวาดสายตามองไปทั่วทั้งรอบบริเวณอย่างตื่นเต้น รีสอร์ทขนาดใหญ่ถูกสร้างด้วยหินและอิฐชิ้นหยาบสีดำสนิทดูสวยและใกล้ชิดกับธรรมชาติ สวนภายในถูกปลูกด้วยต้นไม้สีสดยิ่งทำให้ตัดกันและดูลงตัวมากขึ้นไปอีกเท่าตัวพร้อมกับสระว่ายน้ำขนาดกลางที่ตั้งอยู่ภายในพื้นที่ร่ม สำหรับคนที่ขี้เกียจออกไปตากแดดและเล่นน้ำทะเลเค็มๆ

ฉันอยู่ห้องเดียวกันกับแทฮยองแต่ภายในห้องถูกกั้นด้วยกระจกสีทึบและประตูกั้นทั้งสองฝั่งสามารถเปิดเข้าหากันได้ทั้งสองห้องเว้นเสียแต่จะมีใครล็อคห้องไว้จึงทำให้มีพื้นที่ส่วนตัวเป็นของตัวเอง ฉันจองห้องที่อยู่ในส่วนสีขาวและแทฮยองอยู่ในส่วนสีดำก่อนที่เราทั้งสองจะแยกกันไปจัดของและพักผ่อนตามสบาย แต่ถ้าฉันเหงาหรืออยากมีเพื่อนคุยฉันคงเดินทะลุห้องไปคุยเล่นกับเขาอ่ะนะ