What are you?!

Hoofdstuk 46

Chloé:

Ik open mijn ogen. Het is donker. Langzaam dringt alles tot me door. Ik kijk om me heen, maar Jack is nergens te bekennen, en ik zit nog steeds in de auto. Ik kijk naar de deur. Zou hij opslot zitten? Ik twijfel voor een paar seconden en leg mijn vingers voorzichtig om de hendel. Maar er gebeurt niks wanneer ik de hendel naar beneden trek. Ik zucht en raak in paniek. Ik leun naar de andere kant van de auto en probeer ook deze deur open te trekken, maar weer gebeurt er niks. Ik open vlug het kastje voor me en vind een thermosfles. Ik laat het gewicht rollen in mijn andere hand. Ik staar een tijdje naar buiten, en merk nu pas dat ik in een bos ben. Het is totaal donker, en ik voel een angstig gevoel in mijn maag opzetten. Ik kijk kort naar de thermofles en stoot met al mijn kracht tegen het raam, maar de schade is niets meer dan een paar krasjes. Gefrustreert en paniekerig begin ik op het raam in te slaan. Ik werp een blik op de achterbank en zie mijn tas liggen. Ik klim over de stoel en grijp mijn tas. Ik zoek de tas door opzoek naar mijn telefoon, en vind hem onderin. Ik laat een opgeluchte zucht ontsnappen en toets snel het nummer van Declan in. Net wanneer ik hem tegen mijn oor aandruk, knalt er iets keihard tegen het raam. Ik slaak een kreet en kijk naar buiten, Jacks hoofd verschijnt. Een beangstigend gevoel laat het kippenvel op mijn armen verschijnen. Jack grijnst en opent de deur.

' Je bent wakker. Fantastisch.' Zegt hij terwijl hij me stevig bij m'n arm vast pakt. Hij trekt me hardhandig uit de auto en sluit de deur weer. Hij trekt me mee het bos in.

' Jack,' Spreek ik uit terwijl ik angstig om me heen kijk. ' Jack! Waar breng je me naartoe?' Vraag ik terwijl ik mijn voeten afzet in de grond. Jack zucht geirriteerd en trekt nog harder. Ik zie in de verte een paar schimmen heen en weer lopen. Er klonk een dreuned geluid in de verte. Vage dieren geluiden. Ik keek Jack paniekerig aan.

' Jack, wat is er met deze plek?' Vroeg ik. De schimmen kwamen dichterbij. Jack grinnikte. Zijn lach veranderde in iets duisters. Ik voelde de schimmen om ons heen. Opeens voelde ik iemand naast me. Ik keek, en zag een vrouw, die er verschrikkelijk eng uit zag. Zwarte,vette en onverzorgde haren. bijna geen tanden, en al haar tanden waren letterlijk bruin. Ze keek me met lust aan. Haar gezicht was wit, en het zag er rottig uit. Toen ik naar haar ogen wilde kijken, zag ik alleen een zwart gat. Haar ogen waren pikzwart.

Ik schreeuwde.

De schim verdween en Jack trok me tegen zich aan.

' Maak je geen zorgen. Zolang je bij mij in de buurt blijft, doen zij je niks.' Zei hij grijnzend. Nu werd ik haast gedwongen bij hem te blijven. De schaduw verdween toen we bij een licht, groot gebouw aankwamen. Het was zo donker, dat dit gebouw nog lichter overkwam dan dat het was.

Jack stond stil en liet me los. Hij floot op zijn vingers, maar er gebeurde niks. Ik keek rond, en zag de schimmen in de schaduwen loeren. Toen ging de deur open en verscheen er een oude man, met donkergrijs haar. Naast hem verscheen er een jonge vrouw. Hooguit 7 jaar ouder dan dat ik was. Jack trok me aan mijn arm de trap op naar de deur.

'' Jack! Welkom jongen!'' Zegt de oudere man en loopt voor ons uit nog een trap op. Als we boven komen is de kamer groot, wit en bijna helemaal leeg. Er staat alleen een tafel, met riepjes, en een bank.

' Jack, wat is dit?' Fluister ik hem toe. Jack kijkt me aan, maar zegt me niets. Inplaats van mij te antwoorden, gooit hij me op de bank.

' Chloé, ik heb lang uitgekeken naar je komst.' Hoor ik de oude man dan zeggen, terwijl hij tegenover me gaat zitten.

' Hoe...' Begin ik, maar ik kom erachter dat het geen zin heeft om te vragen hoe hij weet wie ik ben. 'Wie bent u?' Vraag ik terwijl ik om me heen kijk. Mijn vingers laat ik glijden over de witte, leren bank en merk een witte panter op. Ik weet dat er geen witte panters bestaan, en dat maakte dit nog verwarrender.