Islam, my Deen

ware liefde in de islam

Hamza en Zaynab hielden al van kleins af aan van elkaar... Ze waren samen opgegroeid en wilden na jaren met elkaar trouwen...

Zaynab wachtte op het moment dat Hamza haar ten huwelijk zou vragen, maar de laatste tijd gedroeg Hamza zich heel anders...Hij was niet meer de oude Hamza die altijd van Zaynab hield... Wat was er met hem aan de hand? Hij belde haar niet meer, wilde niet meer met haar afspreken...

Zaynab kon het niet langer volhouden. Ze wilde Hamza zelf bellen om te vragen wat er aan de hand was...

- "Hoi Hamza, hoe is het?"

- "Alhamdulillah, het gaat goed met mij. Hoe is het met jou?"

- "De laatste tijd ben je heel afstandelijk tegen mij. Hoe verwacht je dat het met mij gaat?"

- "Laten we dit een andere keer bespreken. Ik ga nu de moskee binnen..."

Zaynab wist niet wat ze moest denken. Hamza ging nooit naar de moskee, hij bad nooit... Of was hij met het gebed begonnen?! Een poosje later kreeg zij een berichtje van Hamza.

Hij schreef...

"Ik weet het, sinds een paar dagen ben ik veranderd. Dit heb ik te danken aan de Koran en het gebed. Ik heb veel dingen hiervoor opgegeven, waaronder het samenzijn met jou. Wij zullen elkaars handen niet meer vasthouden en ik zal niet meer in jouw ogen kijken. Wees alsjeblieft niet bedroefd. Ik hou van je..."

Haar vermoedens klopten. Hamza liet hierom niets van zich horen...

Zaynab was zelf tegen het geloof. Zij wilde er niks mee te maken hebben. Zeker nu, nu het geloof haar Hamza van haar had afgenomen...

Het was Eid al-Fitr (Suikerfeest). Hamza had de hele dag niks van zich laten horen, dus besloot Zaynab hem te bellen om hem een gezegend feest toe te wensen.

- "Waarom heb je me niet gebeld vandaag?"

- "Ik ben in een weeshuis, ik heb de kans niet gehad om te bellen."

- "Een weeshuis, wat heb je te daar zoeken?" Ze bleef zo door praten...

- "Zaynab, ik hoop dat Allah jou het beste geeft. Niemand verdient wat deze weeskinderen meemaken."

Een week later... Hamza wilde met Zaynab afspreken. Zij kon niet wachten om hem weer te zien. Aan de ene kant was zij boos op hem, maar andere kant had ze hem erg gemist.

De Hamza die zag was echter totaal veranderd. Ze zag geen Hamza die zijn haren volgens de laatste trend had gestyled, maar een Hamza die zijn haar heel netjes opzij had gekamd. En de skinny jeans en zijn shirts met bekende artiesten die hij vroeger zo graag droeg, had hij vervangen voor een wijde broek met een gestreken blouse...

- "Zaynab, ik weet dat je moeite hebt om aan mijn nieuwe leefstijl te wennen, maar ik wil dat dit niet langer zo doorgaat," en hij gaf haar een doosje.

Zaynab was benieuwd wat er in de doos zat. Ze opende het nieuwsgierig... Maar van haar blijheid was weinig over. Ze verwachtte een duur cadeau maar kreeg een Koran, hoofddoek, tasbih (gebedssnoer) en een flesje met rozenwater.

- "Dat flesje rozenwater heeft een vriend uit Medinah meegenomen. Zo ruikt ook het graf van de Profeet Mohammed (vzmh)."

Haar woede begon nu zo groot te worden dat ze het rozenwater op de grond begon te gieten. Hamza greep de fles snel uit haar hand. Maar haar woede was nog niet over. Ze brak de tasbih die hij haar gaf. De kraaltjes vlogen alle kanten op...

- "Jij zoekt geen echtgenoot voor jezelf... Jij wil gewoon een dienaar hebben. Het staat allemaal in het Boek dat je mij hebt gegeven. Het zegt dat je naast mij drie vrouwen mag hebben. Ik ben niet achtergesteld. De hoofddoek die je me hebt gegeven wordt gedragen door ongeschoolde vrouwen. Ik ben vrij om mijn haren te laten zien en mij te kleden zoals ik zelf wil," zei ze en ze stond op en liep weg.