Eeuwige liefde

opgelucht!!

Yassin loopt met grote stappen onze kant op.
Zijn broer kijkt raar naar hem.
'Wat doe jij hier met haar?', vraagt Yassin boos en snel.
'Doe rustig, kom even erbij zitten, laat je niet gelijk boos maken als je niet weet wat er is',
'Zeg dan?', zegt Yassin arrogant.
'Ehm... eigenlijk was het een verrassing voor mama, papa en jullie, maar ik ga met haar zus trouwen', zegt zijn broer rood.
Yassin kijkt opgelucht, maar ook blij.
Hij geeft zijn broer een knuffel en zoals elke jongen wel doet een boks.
'kom er bij zitten, wil je wat eten of drinken?', vraagt de broer van Yassin.
'jah, doe maar een colaatje', antwoord Yassin.
'ik wist het wel dikzak', zegt zijn broer.
Het enigste wat ik doe is toe kijken en lachen.
En dan komt mijn Zus aan lopen.
Ze neemt plek en ze stelt zich voor aan Yassin.
We praten bij en lachen met z'n vieren.
'We gaan nog naar de strand, gaan jullie mee?', vraagt mijn zus.
Ik knik ja, en yassin ook.

-

aangekomen bij de strand.
Voel ik me niet op me gemak.
Ik besluit om alleen te zitten op een bankje.
Het is super mooi.
Ik kijk toe hoe Yassin zijn broer in het water duwt.
Mijn zus staat ook van een afstandje naar hun te kijken.
Het voelt alsof ik bezig ben met iets verkeerds.
Ik denk na over het dragen van een khimar.
Zal ik het doen of wachten?
Is het niet een grote stap?
Zal ik toch eerst een hoofddoek dragen?
Ik verdien geen khimar, ik ben niet een van de beste moslims.
Ik moet me eerst meer praktiseren.
Ik wil liever een goede moslim zijn dan dat ik me als een moslim voor doe, maar daarnaast toch verkeerde dingen doe.
Het besluit staat vast, eerst een hoofddoek en goed praktiseren en dan een khimar.
' Kom je', roept mijn zus.
'Nee, ik blijf wel hier zitten, sorry',

Perspectief Yassin:

Ik ben echt blij dat mijn broer met de zus van Hajar gaat trouwen.
Het ging allemaal iets te snel.
Het moet nog even tot me dringen dat we familie worden.
Ik hoop dat ik Hajar beter ga leren kennen.
Ik zie hoe ze op een afstand denkend naar ons kijkt.
Ze heeft een mooie hoofddoek op.
Het staat haar prachtig.
Maar is staat nog 1 ding in de weg en dat is..........
'Yassin, kom we gaan weer naar huis', roept mijn broer.
Ik sta op en loop zijn richting op, de zus van Hajar neemt afscheid van mijn broer.
Ik zie hoe verliefd ze naar elkaar kijken.
Tfoee, ik kan daar niet tegen.
'Zied, zied, we gaan naar huis, genoeg geklef', zeg ik.
En ze barste in de lach.
'Kom ik breng jullie,'zegt mijn broer tegen Hajar en haar zus.
'Nee dankjewel, we nemen de trein', antwoord Hajar.
En ze loopt samen met haar zus weg.
Dat noem je pas Mashaallah.

Perspectief Hajar

Ik en me zus lopen snel richting de trein.
'Wat is er hajar?', vraagt mijn zus.
'Niets hoor, ik voelde me alleen ongemakkelijk, iets in me zei dat ik verkeerd zat, samen met jongens naar de strand, ik moet me daarvoor schamen, voelde jij je niet ongemakkelijk? en hoe lang ken je hem al?, hoelang heb je je mond hierover gehouden?',
'Hajar, ik wou het eerder zeggen alleen ik durfde niet, ik ken hem al iets langer dan 3 jaar, en we hebben onze liefde 1 jaar verborgen gehouden, niemand die het mocht weten, ik weet dat je het misschien niet van mij had verwachten, ik weet dat dat ik verkeerd bezig ben, maar we hebben niets verkeerds gedaan, we hebben nooit aan elkaar gezeten, ik voelde dat hij de ware was, maar durfde het niet te vertellen, hij komt over 3 dagen mijn hand vragen en mama, wist al de tijd al dat ik de ware had gevonden, ik heb het haar al lang verteld, en daarom hou ik zoveel van mama, haar vertrouwen is groot', antwoord mijn zus.
'Ik ben echt blij voor je, mijn knappe zus gaat trouwen, wat ga ik je missen', en ik geef mijn zus een knuffel.
We zijn al een kwartier lang aan het wachten op de trein.
Ik zie van de verte al iets aan komen.
Het is de trein.
We stappen nettjes in en we nemen plaats op een afgelegen plek, waar niemand is.
Het is duurt kleine 10 minuutje.
We kletsen blij over van alles en nog wat.
Langzaam aan begint het druk te worden.
Er lopen een groepje jongens van 18 jaar geschat, naar binnen.
Ze nemen tegenover ons plaats.
Ik voel me bekeken, ik sta op en loop naar wen ander plek.
Mijn zus doet precies het zelfde, ze hebben geen schaamte.
Subhannallah.
3 minuten stopt de trein op de plek waar we moeten zijn.
Het is super druk.
Iedereen duwt elkaar omver.
Ik stap uit en ik zie hoe mijn zus omver word geduwd.
'Uitkijken, heb je geen ogen', zeg ik tegen de jongeman.
Hij kijkt op en jullie zullen het niet geloven.
Het is.....
MOUNIR,
Mounir is een jongen die de weg kwijt is in zijn leven.
Als je met hem te maken hebt dan hem je een groot probleem.
Tot mijn verbazing antwoord hij met:' Sorry.'
Ik had eerder een klap verwacht.
Hij kijkt mij nog 10 seconde aan en dan zegt hij: ' ben jij hajar?',
Met een verbazend gezicht antwoord ik:'ja',
'Doe de groeten aan je broer', zegt hij snel en hij loopt de trein snel in.
Wat gaat mijn broer om met hem.
Die jongen doet alleen maar verkeerde dingen.
Van drugs tot aan drank.
Zodra ik thuis ben zal ik het aan mijn broer vragen.
Mijn zus staat weer overeind en na 3 minuten zijn we alweer thuis.

-

Aangekomen thuis zie ik dat mijn broer niet thuis is, ik groet mijn ouders en loop direct naar boven voor een heerlijke douche.
Ik vul de bad met lekker warm water en ik stop er een bruisbal in.
Hm.. het ruikt naar rozen.
Ik neem een heerlijke douche en ik trek mijn Trainingspak, die ik als pyama gebruik.
Opeen gaat mijn telefoon.
Het is privé nummer.
Ik kijk met een geschrokken gezicht naar mijn telefoon.
Ik neem met trillende handen de telefoon op.
Op de ene van de mannier word ik bang als ik privé nummer zie staan.
'Hallo.....', groet ik met een piepstem
......

Wie zou haar nou bellen?
Weer eens een nieuwe deel, ik hoop dat jullie het een leuke deel vonden.
Ter vermelding, wil ik er even bij zeggen dat de voorafgaande delen vorig jaar zijn geschreven.
Als er iets niet klopt kan je dat dan even bij me melden?
Ik ga het zelf ook nauwkeurig doorlezen.
Voor de mensen die mijn andere boek lezen genaamd:' Leven van Sara'
Voor jullie heb ik een XXL deel klaar staan.
Ik wacht totdat we de 50 000 halen en dan zal ik hem publiceren inshallah.
Ik heb er bijna 1 jaar over gedaan, en zo zie je maar dat je altijd moet doorzetten.
Voor nu zeg ik tot de volgende deel.
Dankjewel liefiesss

Voor vragen kan je altijd een privé berichtje sturen.