Οι μέρες και οι μηνες περνούσαν και μαζί με τον Αρη ηταν απλα μοναδικά, κάθε μέρα ειμασταν μαζί καθώς ζουσαμε σχετικα κοντά ,μαζί στο σχολείο και στο ίδιο θρανιο το οποίο ηταν το τελευταιο για να μπορούμε να κάνουμε διάφορα χωρίς να μας περνούν χαμπαρι.
Κλείσαμε 1,2,3...11 μηνες μέχρι που φτάσαμε να τα έχουμε εναν ολόκληρο χρόνο εναν υπέροχο χρόνο ο οποίος θα μου μείνει για πάντα χαραγμένος στην μνήμη για τις βόλτες τις αγγαλιες και τα ατελείωτα ξενύχτια προκειμενου να κάνουμε παθιασμένο ερωτα.
Μια μέρα πριν κλείσουμε ενα χρονο και 7 μηνες μου ανακοίνωσε πως στην επέτειο 7 μηνών δηλαδή την επόμενη θα πηγαίναμε να μείνουμε μόνοι μας ,μιας και έπεφτε σ/κ στο εξοχικό του εκεί δηλαδή που μεναμε το καλοκαίρι για να έχουμε όσο χρόνο και χώρο θέλαμε χωρίς να φοβομαστε μην μας κανουν τσακωτους. Μόλις φτάσαμε στο εξοχικό αρχίσαμε να ξεπακεταρουμε και να ετοιμαζομαστε για το βράδυ καθώς είχαμε καλέσει φιλους απο ρο σχολείο για να κάνουμε πάρτυ.
Ή ωρα πέρασε γρήγορα με εμας τους δυο να φασωνομαστε και να κάνουμε παράλληλα με τις ετοιμασίες διάφορα. Κατα τις 7 άρχισαν να έρχονται τα παιδιά και μέχρι τις 9 ειμασταν όλοι εκεί...Ηταν ενα γαματο πάρτυ με πολύ χορό ,παρα πολύ αλκοόλ και γενικά ξεφάντωμα. Κατα τις 3 τα ξημερωκατα ειχαμε μείνει γύρω στα 5 ατομα εκ των οποίων όλοι γνώριζαν πως εγώ και ο Αρχής είμαστε ζευγαρι μιας και ηταν κοντινοί μας φιλοι. ΑΠΟΦΑΣΊΣΑΜΕ να παίξουμε αλήθεια ή θαρρος και χωρίς να το πολύ σκεφτούμε ξεκινησαμε...πρώτος ρωρησα εγώ τον Νίκο εαν είχε το θάρρος να φασωθει με την Αθήνα μετα απο αρκετές ερωτησεις και αρκετή πλάκα ερώτηση έκανε ο Ηλίας ο οποίος ρώτησε τον Αρη ενα είναι αλήθεια όλα όσα νιώθει για εμένα ο Αρης μεσα στην μεθη του απάντησε πως όχι δεν ένιωθε τίποτα και μάλιστα πως μετα απο τους 3 μηνες με κρατούσε μόνο για το κρεβάτι. Όλοι ειχαμε μείνει σιξυλοι δεν ξέραμε τι να πούμε , ο ένας μετα τον άλλον μετα απο αυτό το fail τελιωμα του πάρτυ αρχισαν να φεύγουν και έμεινα μόνος με τον Αρη.
Άρχισα να κλαίω και να του λεβ πως τον μισώ και εκείνος απλα μου είπε πως δεν αντεχα την αλήθεια. Μετα απο αυτό και μετα απο μια μπουνιά στην μούρη έφυγα από το σπίτι καο άρχισα να κατεύθυνομαι προς την θάλασσα. Μόλις εφτασα στην παραλία έβγαλα το δαχτυλιδακι ρο οποίο μου είχε δώσει και το πεταξα στην θάλασσα.
Γυρνώντας στο σπίτι βρήκα τον Αρη να κοιματε και το ίδιο έκανα και γω φυσικά πολύ μακρια απο αυτόν καθώς ένιωθα πλέον αηδία.Το επόμενο πρωι όταν ξυπνησα είδα τον Αρη απο πανω μου να με χαζεύει...αρχικα μου άρεσε αλλά μόλις θυμηθηκα τα χθεσινα άρχισα να τον χτυπάω καο να κλαίω εκείνος με πήρε αγγαλια καο μου είπε να υσηχασω ή απάντηση μου του ήρθε ως μια κλοτσια στον πουτσο κάτι το οποίο τον παρέλυσε με αποτεσμα να τηλεφωνησβ στους γονεις μου να έρθουν να με πάρουν.
Με τον Αρη κάναμε να μιλήσουμε ενα χρονο.Μια μέρα εκεί που περπατούσα άκουσα μια οικία φωνή και είδα τον Αρη να με κυνηγάει, ξαφνιάστηκα μιας και ειχαμε να μιλήσουμε τόσο καιρό αλλά παρόλα αυτά περίμενα να δω τι ήθελε. ΟΤΑν με έφτασε με αγγαλιασε και μου είπε πως του λειπω εγώ του είπα πως είναι γελοιος και πως απλα έχει αγαμιες και μόλις ξεκαυλωσει θα με ξεχάσει.Μου είπε πως δε ισχύει αλλά δεν ήθελα να το συνεχίσω.
Εν κατακλιδα με τον Αρη δεν ξαναμίλησαμε ,βέβαια ακόμα καο σήμερα προσπαθει να με προσέγγισει με κάποιο τροπο αλλά μάταια προσπαθει...Τελικά οι άνθρωποι δεν πρέπει να εμπιστεύοντσι εύκολα.... ίσως πρέπει πρώτα να μεθας το άλλον καο να μαθενειε πράγματα μέσω της μέθης του καο μετά να δενεσαι, ακόμα ποναω διότι με τον Αρη ξεκινήσαμε σαν κολλητοί απο 5 χρονων και καταληξαμε 11 χρόνια μετα να μην του μιλάω για ενα λόγο το οποίο δεν θα εβαζα ποτε με το νου μου....
Σας ευχαριστώ που διαβασατε την ιστορία μου ❤
