Kendine Bir İyilik Yap

Az İyiliğe Çok Mükafaat Hakkında

Bir genç bir gün,kendisinde para isteyen bir ihtiyara çeyrek akçe vermişti. Gel zaman, git zaman o genç nasılsa bir suç işledi. Yakalanarak padişahın huzuruna çıkarıldı ve padişahda onun idamına hükmetti.

İdam günü Türk, İranlı herkes, bütün halk toplandı. Seyirciler damlara, kapılara üşüştü. Cellatlar telâş içinde hazırlık yapıyor, halkın şamatasını göklere yükseliyordu.

Tevafuk bu ya, vaktiyle ondan iyilik gören ihityar da oradan geçiyordu. Kendisine iyilik yapan genci böyle eli, kolu bağlı görünce, onun geçmiite yaptığı iyiliği düşünerek bu haline acıdı, yüreği yandı ve onu kurtarmak için bir çare aradı. Birdenbire ellerini birbirine vurup ağlayarak şöyle bağırdı:

"Ah, eyvah! Yazıklar olsun! Güzel huylu mübarek padişahımız öldü, dünya boş kaldı!"

Yalın kılıç cellatlar, orada toplanan bütün halk bu sözlerini işitince ağlayıp inlemeye başladılar. Bir vaveyladır koptu. Herkes ağlayıp dövünerek padişahın sarıya koşuştular. Baktılar ki padişah sağ, sapa sağlam tahtında oturuyor.

Gencin idam edileceği öeydan boşalmış, genç kaçmış ve ihtiyar tek başına orada kalmıştı. Haberin aslı esası olmadığından onu hemen yakalayıp sultanın huzuruna çıkardılar.

Padişah gök gürültüsü gibi bir sesle sordu:

"Benim gibi ahlâklı, âdil ve milletsever bir padişahın ölümünü neden arzuladın? Benim gibi dürüst bir hükümdarın ölümü halka fenalık değil mi? Benim ölümümden millete zarar gelmez mi? Sen bunu neden istedin ? Söyle bakayım!"

Cesur ihtiyar fesahat ve belâgatle su cevabı verdi:

"Ey benim padişahım! Bütün cihan senin kulağı halkalı kölendir. Ancak benim yalandan padişah öldü dememle padişahım ölmedi fakat bu sayede bir can kurtuldu..."

Hükümdar bu hikayeden memnun kalarak ihtiyatı affetti ve hiç bir şey demedi.

Ölümden kurtulan genç ise can havliyle koşa koşa, düşe kalka giderken meydanda bulunanlardan biri ona merakla sordu:

"Yahu! Sen ne ile böyle ölümden kurtuldun?"

Genç ona şu karşılığı verdi:

"Çeyrek akçeyle..."