Gözlerine yokluğumu alarak yürümeye başlamıştı. Artık benimle aynı şehirde nefes almayacak, aynı kaldırımlarda yürümeyecekti. Başını önüne eğerek adımlarını sayarcasına ayrılığın takunyalarını giymiş gidiyordu. Attığı her adım kalbimi ezer gibi, beynimde kalabalık uğultular bırakan ayak sesleriyle karışıyordu. Öyle muhteşem gidiyordu ki... Uzaklaştıkça daha bir güzelleşiyor, ayrılığın hakkını vermeye başlamıştı daha gözden kaybolmadan. Saçları elveda dercesine dalgalanıyor, ömrümü kısaltıyordu adeta. Sadece gidişini izledim. Kimbilir neler geçiyordu aklından, kimbilir neler bekliyordu onu yarınlarında? (Bunu bilmeyi çok isterdim.)
Daha aşka körpe olan birisini uğurlamak zor geliyordu bana. Beni kendinde bu kadar güzel götüren birisinin gidişini izlememiştim geçmişimde. Kaybolmuştu gözümün değdiği yerlerden. Bir rüzgar gibi esip gidiyordu; kalmaya gelen ama kalacak adresini bilmeyen bir rüzgar...
Esti... Geçti... Gitti...
Sanırım kendimden çok onda yaşayacağım. Umarım beni hep yaşatır. Çünkü ben onun aşkta ilk ayrılığıydım. İlk aşkın ayrılıkları unutulmazdı. Unutamayacktı.
Giderken " seni unutmak için hayatıma alacağım insan bozuntuları, sadece seni hatırlatacak bunu biliyorum ve bu hayat seni unutmak için çok uzun " demişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Anlatan Şiirler (2)
PoetryBurada belirli yazarlarımızın şiirlerini paylaşacağım .. Benim cok beğendiğim ve anlamlı siirler ... Umarım sizlerde beğenirsiniz ve votelerinizi benden esirgemezsiniz :-)
