ŞİİR KUŞAĞI

MEVSİMLERDE ŞAİR

Sonbaharı özlemişti şair;
Aşk kokardı şiirler mevsiminde,
Ne varsa anlatırdı ona dair.
Bir gece yarısı yalnızlığın zirvesinde.

Kışı da pek severdi şair;
Titreyen yüreği, vazgeçmeyen elleri,
Savaşırlardı adeta geceleri.
Ninni olurdu şaire şiirin cümleleri.

İlkbaharda bir karamsar şair;
Yağmur yağınca yalnızlığa küserdi.
O bulut gözleri dayanmazdı sevdaya,
İntizamlı şiirleri çekilirdi inzivaya.

Yaz akşamlarında eserdi şair;
Mevsimin gözde rehberiydi.
Bir hikayenin esiri bu şair.
Kimse alfabesini çözemedi.

UFUK ARİK..