The Heart Of Broken

Chapter 1

Ang lahat nga ba ay nagtatapos sa malungkot? Kailan ko ba mararanasan ang buhay na masaya? Simula noong nawala siya, hindi ko na naibalik ang dating ako, lumipas na ang tatlong buwan at ganito pa din ang sitwasyon ko.

I am currently reading my new book entitled "Ikaw Nga Ba". This book is so great and awesome. Kanina ko lamang binili ang librong ito. Cover pa lang ng libro, matutukso ka nang bilhin ito.

Writer din ako ng isang libro sa isang website. Pero, hindi ko na natuloy iyon simula noong naging abala ko sa mga bagay-bagay.

Wala na akong ginawa sa bahay simula noong nabili ko itong libro, kaya napapagalitan ako ng mama ko. Normal lang yata mangyari ang ganoong bagay dahil sa una ayaw mo pa itong bitawan o sukuan, pero sa huli, magsasawa ka naman.

Kung hindi ninyo naitatanong. Sino nga ba si Anna Fredrick? Hayaan niyo akong ipakilala ang sarili ko sa inyo.

Ako si Anna Fredrick. 17 years old pa lang ako, at isang Senior high school students sa isang private school.

Kinalakihan ko na ang pamilyang Christian o sabihin na nating maka-Diyos. Ang mama at ang mga kapatid ko ang Christian sa pamilya namin. At ang papa ko? Tsss. Hindi ko na alam kung nasaan na siya.

Simula noong ipinagbubuntis ako ng mama ko, hindi ko na nakita si papa. Syempre dumaan ako sa puntong hinahanap-hanap ko siya, pero ngayon hindi na.

"Anna! Let's go" Tawag sa akin ni mama.

Sa susunod ko na lamang ike-kwento ang buhay ko, kasi tinatawag na ako ni mama. Sunday kasi ngayon kaya aalis kami para magsimba.

--

As we entered our car. My mom seriously driving while looking ahead of. Tila ba may malalim na iniisip. Ayoko na ngang istorbohin si mama. I thought to myself.

After a long drive, we are finally here. Ang daming taong pumapasok sa loob, at may mga ushers na kinakamayan ang bawat taong pumapasok.

Tulad ng iba, pumasok na kami. Agad kaming naghanap ng vacant seats at may nahanap naman kami sa unahan. Mas malapit mas maganda.

Maya-maya pa ay nagsimula na ang service.

After 3 hours...

"Pastor, nablessed po kami ng anak ko sa preaching po ninyo" Aniya ni mama habang kaharap si Pastor Bob. I just rolled my eyes.

Ano ba 'yang si mama, kailangan pa talagang iannounce sa ibang tao eh. Nakakahiya. Nadamay pa ako.

"Ginamit lang ho ako ng Panginoon bilang tagapag-hatid ng kaniyang salita. Sa kanya ka po magpasalamat" Anito. Naka-Americana siya na kulay Silver. Parang professional tingnan.

Wala na bang mas tatagal sa usapang ito? I thought to myself. Mayroon pa bang 2nd service na magaganap?

Later on, my mom bid her goodbye to our Pastor. She can't help but smiled while walking off of our church. As we entered our car. She looked at me seriously.

"Why?" I asked. Anong meron at grabe kung makatingin si mama sa akin ng seryoso.

"I don't like your attitude awhile ago while I am talking with Pastor Bob" She seriously replied.

I guess she noticed what I did awhile ago regarding in rolling my eyes.

"Well, sorry for that" I sincerely said.

"Huwag na sanang maulit 'yon" She replied. I just nod my head at tumingin na lamang sa labas, then mom started the engine.