Naked

Hoofdstuk 14

Daan

Ik zou een eeuwigheid in haar armen kunnen liggen. En nog een eeuwigheid kunnen sterven uit pure vreugde. Nog nooit heb ik zo oneindog graag bij een meisje willen zijn. Nog nooit heb ik miljoenen tintelingen bij één simpele aanraking gevoeld. Het is alsof ik nooit geleefd heb en zij mij de wereld heeft laten zien , mijn ogen heeft geopend , mij heeft laten leven.

Met een emotieloze blik loop ik de zwart met rode gangen door , waar eindeloos veel bewakers rondlopen met zwaarbewapende pakken strak om hun lichaam gegoten. Ik zou twintig keer in de lucht kunnen springen van pure vreugde , maar besluit dat toch maar niet te doen.
Het gaat goedkomen tussen mij en Eva........het gaat gewoon goedkomen.

Ik zit op mijn kamer met mijn biologieboek voor mijn neus , zo gaat het niet werken. Ik ben te opgewekt.
Te gretig. Te nieuwsgierig naar de buitenwereld , naar Eva. Ik sluit mijn ogen en open ze daarna weer , zo snel dat ik niet eens weet of je dat in seconden kan tellen , of kan omzetten in tijd. Mijn realistische denkvermogen werkt op volle snelheid en ik word hardnekkig uit mijn roze wolk getrokken.

Duizenden mannen.

Duizenden mannen gaan met haar naar bed , voor geld.

Geld dat zij nooit te zien zal krijgen.

Ze moet strippen , neem ik aan.

Ze moet dingen doen , die ze niet wil doen.

Ik moet haar redden.......

Ik moet en zal er voor zorgen , dat zij uit dat klote gesticht komt.

Eva

Ik weet niet in hoeverre ik kan nadenken. Ik weet allang niet meer waar ik mij in bevind , hoelaat het is en welke dag het is. Uren lijken eeuwen te duren , en nu , sta ik recht in de verdomde waarheid te kijken. De club ruikt naar sterke drank , die ik niet kam plaatsen. Sommige plaatsen ruiken naar drugs en mijn ogen beginnen gelijk de jeuken.
Ik kan niet tegen verslavende stoffen , en dat weet mijn vader donders goed. Een vermoeide zucht rolt over mijn lippen , en ik denk na. Hoeveel dagen? Drie dagen. Drie dagen totdat ik Daan weer zie........drie dagen en dan neemt hij mij mee , vluchten we samen en worden we gelukkig.......ja.......ja........

Nee.

Nee.

Nee.

Nee.

Nee.

Het leven is geen sprookje. Ik zit niet in Assepoester en al helemaal niet in Doornroosje. Ik kijk op. Een stevig silhouette pakt mijn middel met twee handen vast. Mijn adem beneemt zich en ik sluit mijn ogen. Heel , heel eventjes maar. Om heel , heel eventjes weg te zijn van de werkelijkheid.

Daan.

Ik moet me als het mooiste model gedragen , anders krijg ik straf........misschien laat hij mij vrij , als ik goed mij best doe.

Ik kijk de man zwoel in de ogen en glimlach verleidelijk.

Een vuile glimlach trekt over zijn gezicht.

Geestelijk ben ik aan het huilen , lichamelijk ben ik het meisje uit jouw wildste dromen....