Hayatım zaman diliminde bir sahneye çıkmışım ilk ve son olarak oynadığım piyeslerle yaşıyorum . Rol icabı seviyorum , gülüyorum , onu düşünüyorum , ağlıyorum . Koşuyorum hemde hiç durmadan . Buz dağlarına çarpa çarpa ilerliyorum biliyorum birazdan kopacak kızılca kıyametim yada batacağim soğuk denizin en dibine ama öyle olmuyor . O saçlarını pencereden aşağıya salıyor . Saçlarına dokunarak çıkıyorum gökyüzüne. Yeniden başlamak istiyorum herşeye unutmak istiyorum pişmanlıklarımı . Tutunmak istiyorum . Oyun bitince herşey yerle bir oluyor . Sonra sahnede buluyorum kendimi . Perde kapanıyor yeni bir oyun için. Yavaşça kalkıyorum ayağa istemeye istemeye başlıyorum yeni bir oyuna . Ne kadar çok oyun oynadım oysa ne fırtınalar koptu içimde. Kimlerle tanıştım ne insanlar tanıdım. Kalbimde ne köşkler yaptım onlar için yaktım köşkün tüm ışıklarını . Papatyalar diktim bahçelerine apaydınlık bembeyaz bahçeler. Kopardım papatyaları taç yaptım başına . Kimisine yol yaptım bana yakın diğer herkese uzak . Kimi icin kendim oldum bazen yalan soyledim bazen de dürüst oldumama hep kaybettim . Hep kapının arkasında bekleyen oldum hiç beklenilen olmadım ben. Düşüncelerimi serbest bırakıyorum dönerlerse iyi fikir diyorum dönmüyolar hiç. Şimdi yeni bir oyun için birini seviyorum . Bakalim hayırlısı olsun . Bu arada ne kadarda hayırlısı olsun bi yaşam sürüyoruz çok ilginç .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İsyankar Üzüm
Randomkendimi anlatmaya ya da ispatlamaya hiç halim olmadığından hakkımda yanlış şeyler düşünebilirsiniz sorun değil bunu düzeltmeye de halim yok Bu hayatta hep kötüler kazanıyor. Ben de kötü olmaya karar verdim ve ilk iş olarak balkondan aşağıya tükürdüm...
