soruyorum kendime. sormayi hic birakmadimki, susmadiki icimdeki ses. susturamadim! bicak dayandi bogazima, hickira hickira aglamak yerine kahkaha attim. komik aslinda, kendime gülüyorum. hayata gülümsüyorum inadina. evet inadina! hayatla yarismaktan yoruldum demek bile midemi bulandiriyor. ellerim olmasada yüregim nasir tuttu. kalbim sikistikca bir yumruk daha attim gögsüme. bunuda yut dedim. yutki, bir sonraki gelene daha güclü daha hazirlikli ol. gögsümü yumruklarken kaburgalarimin batmasi o an icin zevk bile verdi. alın ulan dedim, sirf siz mi aci vereceksiniz? aha bende vuruyorum lan! duvarlar üstüme gelmiyor artik, bir oldum duvarlarla, onlarla yasamayi ögrenmeye calisiyorum, cünkü duvarlardan baska üstüme gelen yok. tekim ben tek. sayi ile bir. ben sadece bir cizgiyim, yazmasi bile basit olan en kücük sayi. kac harften olusuyorum ben? aglarken bile unutuyorum nedenini. sebep bile bulamiyorum varligima. bulamiyorum... kabus oyununda rol alan ucuz bir figüranim. son dakikada yoldan gecerken tesadüfen cagirilmis, eline 5 kurus sikistirilip, ezberlemesi gereken bir cümle tembih edilmis, maskesi takilip sahneye ansizin firlatilmis, firlatildigi gibi bir cirpida geri indirilmis bir zavalli. kücük bir sevincin baskalari tarafindan tekrar heba olmasini saymiyorum bile. hayatinin baskalarinin dudaklari arasindan süzülmesi ne tuhaf degil mi? hakim bey aslinda ben sucsuzum bile diyemeden gardiyanla tanisiyorsun. "al, hayatinin geri kalan kismini burada gecireceksin."boyun egmekten baska ne geliyorki elden. sesimi duyan kaale alan olurmu? ama dogru ya, ben onlar icin sadece bir cizgiyim, figüranim. sayi olarak bir, yani ben. kafami kaldirip etrafima baktigimda gördügüm sey sifirlar, aynaya baktigim da ise koca bir bosluk...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İsyankar Üzüm
Randomkendimi anlatmaya ya da ispatlamaya hiç halim olmadığından hakkımda yanlış şeyler düşünebilirsiniz sorun değil bunu düzeltmeye de halim yok Bu hayatta hep kötüler kazanıyor. Ben de kötü olmaya karar verdim ve ilk iş olarak balkondan aşağıya tükürdüm...
