Sırların izinde

ALTIN KAFES

BÖLÜM 3 
Arabanın frenine öyle sert bastı ki arka koltuktan arabanın boşluğuna düştüm
Durmuştuk babama baktım Öylece duruyordu ama sanki bir tür nöbet geçiriyordu ,titremesinden araba bile sarsılıyordu korku ve pişmanlıktan hiç bir şey yapamadım biraz titremesi geçince eve döndük  ,hiçbir şey söylemeden  aşağı kata odasına indi özür dilemek için bir süre sonra odasına gittim kapı kapalıydı,babam ağlıyordu benim yüzümden oldu anladım !Ayten anladım !çok zorladım ! ben sebep oldum ! ben ne  yaptım !benden kurtulmak istedi ,ben yaptım !Ağlamaktan konuşamıyordu sessizce odama çıktım ,saatler sonra annem geldi, Olanları  sordu? Sessizce dinledi  ağlamaktan gözleri kızarmıştı ,sonra tatlım biz genç insanlar değiliz,lütfen babanla Konuşurken daha saygılı ol ,anlıma bir öpücük kondurdu ve çıktı sanki o gece hiç yaşanmadı .O günden sonra babamla aramızda hep geçilmez bir sınır vardı  ,ince Şeffaf  ama arada olduğunu içinizde hissettiğiniz.           
            Kurslar azalmış yada isteğe,bağlı hale  gelmişti güvenlik Kuralları taviz sınırları dışındaydı.Yılların verdiği koşuşturma zorunluğu  kalmayınca arkadaşlarımla takılmaya çalıştım  ama onlar gibi değildim sanki onların yanında Kendimi Yetişkin gibi hissediyordum öyle boş  boş gülüp saatlerce hiç bir şey yapmadan zaman öldürüyorlardı , sosyal olmaktan hoşlanan biri olmadığımı da keşfettim ve sanırım bu yüzden yazmaya başladım ,yazarken kendim kuralları aşabiliyordum,babamın işinden dolayı onun tabiriyle hapisten çıkan kızgın ,öfke ve nefretle bilenmiş memnuniyetsiz müşterileri yüzünden her zaman korumayla gezmek zorunda olan ben hikayelerimde Evliya Çelebiye rakip olacak kadar özgürdüm,yazdıkça gelişiyor geliştikçe başarılı olmaya başlamıştım ,okula ödüller ,mansiyonlar getirdikçe onlarda beni her yarışmadan haberdar eder duruma geldiler.
        Gazeteci  olma hevesim o zamanlara dayanır ,elimde elbise fırçası filistinden canlı yayın yapar ,sonra Afrikadaki açlığa duyarsız dünya 'ya atar tutardım,keşke hayallerim için savaşabilseydim şimdi farklı olurdu her halde,hedeften üniversite tercihlerinde uzaklaştım babamın ısrarıyla fen edebiyata girdim ,o zaman hala umudum vardı ,okul bitince yine dergilerde yazabilirdim ,yerel gazetelerde pekala çalışabilirdim,kafamda planlar dershane arkadaşımla buluştuk,hayal kurduk oda benim gibi Bursada okuyacaktı,ey özgürlük benimde artık uçma vaktim gelmişti , belki bir kaç kişi ev tutardık yada ilk yıl yurt daha iyiydi bir yatak elbise dolabı masa insan ne isterki mutlu olmak için yeterliydi ,sonra vedalaşıp bulutlar üzerinde eve geldim küçük bahçede kutular vardı ,içeri girdiğimde toparlanmış,eşyalar anne ne oldu dediğimde heyecandan sesi coşkuyla çıkıyordu,sana söylemedim baban hafta sonu Bursadaydı bize harika bir ev tutmuş bebeğim  artık endişelenmene gerek yok ,yurtta sürünmeyeceksin ,saçma sapan insanlarla ev arkadaşı olmana gerek kalmadı,kendi ev ortamında huzurla okuyacaksın,devamını dinleyemedim kulağımda bir uğultu sanki tren geçiyor gibi evet özgürlük hayallerimin üstünden yük vagonları sarsıla sarsıla geçtiler ,ağlayamadım bile hayatta insan her şeye alışıyor sevgiden yapılmış prangalara da o prangalarla yaşamayada..