Sırların izinde

İÇİMDEKİ SONBAHAR

Uyandığımda hava kararmak üzereydi ,hatırımda ilginç rüyam mutfağa yöneldim baş ağrım geçmemişti bir bardak süt içip annemin migren ağrısı tutuğunda içtiği ilaçtan aldım  odama yöneldim kaç saat uyudum bilmiyorum annemin sarsmasıyla uyandım "hayatım kalkar mısın ?"

                Ne oldu anne ?" Önemli bir şey yok ankaradan aradılar,evin kapısını kurcalamışlar babanla gidip bakacağız eksik var mı diye, bizi hava alanına bırakabilir misin canım baban gece gece araba kullanmasın , hem araba  havalanında  kalmasın sana gerekir" ,tamam kalkıyorum hemen hazırlandım ,  küçük iki valiz  birde ufak çanta hazırlanmıştı hemen alıp çıktık yolda keşke sabahı bekleseydiniz dedim ,babam kötü kötü baktı" Emniyetin işi gücü yok iki gün bizim kapıyı bekleyecek."dedi babam bende haklısın tabi  deyip yola konsantre olmaya çalıştım bir yanda gözüm anneme kayıyordu gözleri şişmişti ağladığı belliydi. Anne iyi misin başka bir şey yok  değil mi ?           

    "Kızım ne olsun sinirim bozuldu bunca yılın emeği  birikimi  iğnen gitse aklın kalır ,kapı açılmamış diyorlar ama göreceğiz ,onları hava alanın kapısında bıraktım,ayrılırken  öylesine acele ediyorlardı ki beni öpmediler bile içim buruldu  sanki !!               
                                           
             Yolada kavşağa hızlı girdim sanırım koltuğun üzerinde unuttukları küçük çanta devrildi ,içini açıp baktım ;pijama, diş macunu, terlik, okuma gözlükleri..

     insan evine giderken niye kişisel eşyalarını alır ki yaşlandıkça garipleşiyorlar  elzem bir şey yok katlı iç çamaşırın arasına  açınca gözlerime inanamadım  deste şeklinde döviz vardı ,hem euro hem dolar ne olduğunu bilmediğim para birimleri ne oluyordu  ! Bizimkiler bu kadar parayı  niye yanında taşıyordu  elimde tartım gerçekten  çok  çok fazla para var  hemen geri döndüm  beş dakikaya hava alanındaydım , ilk bulduğum yere park edip koşa koşa içeri girdim görevli memur bu akşam ki Ankara uçağının hangi kapıdan kalktığını sordum  bıkkın  şekilde  ekrandan  başını  kaldırdı  .  'Bu akşam Ankara'ya  giden uçak  yok  hanımefendi  yarın ilk Ankara  uçağının  onüç otuzda' dedi. Of be  saçmalık niye kimse işini adam gibi yapamaz o sırada telefon çaldı çantayı fark etmişlerdi  ,alana geldim bende sizi arayacaktım dedim  .'oldugun yerde kal ben geliyorum 'dedi babam altı yedi dakikaya geldi ,nefes nefese kalmıştı çantayı aldı yüzüme merakla bakıyordu   ,kayboldu sandım dedi tam nasrettin hocanın fıkrasına döndük hırsız içerden ben dışardan neredeyse tüm emeklik yatırımını yiyorduk fark etmesen kuzum onca para arabayla sokakta yatacaktı, güldüm bu kez sımsıkı sarılmadan gitmesine izin vermedim..

   Evde zaiyat yoktu tesadüfen  gezen devriye arabasına yakalanmıştı, hırsızlar camın demir korumasını falan kesmişler tamirat için 7-8 gün orada kalacaklar canıma minnet  ama işler on gün oldu , hala bitmedi tam annem  yalnız  dönecekken teyzem kalp krizi geçirmiş annem onun yanına gidecekmiş nereden çıktı bu teyze   ? 
                     Babam onu resmen kolunda tutup kapının önüne koymuştu sesi kulaklarımda bu kadın bu eve girerse giderken senide götürebilir demişti anneme, zavallı kadın hayattaki tek akrabasındanda  basit bir çocuk kavgası yüzünden ayrıldı , 6 yada 7 yaşındaydım oğlu yiğit 10 falandı herhalde suratıma top çekti çok canım yandı ağlamaya başladım o da bu sefer dalga geçmeye başladı bebek bebek öyle sinirlendim ki üzerine atladım salak çocuk durmuş bakıyor kaçsana zaten biraz safçaydı ,yere devrildi fırsat kaçar mı onu ısırdım  canı yanınca suratıma sille attı ama kallavi bende on parmak daldım tırnağım uzunmuş çocuğun suratı çarşamba pazarına döndü  şakire teyzem gelip beni oğlunun üzerinden aldı ,çocuğu kan revan içinde görünce "Canavar canavar bu yaptığına bak ne biçim kız bu ! Gavur döllü öldürecektin oğlanı" dediğini hatırlıyorum.
          Sonrası tam  bir rezalet babam içeri girdi ,hiçbir şey söylemeden yiğiti kolunun altına aldı teyzemide omzundan sürükleye sürükleye kapının önüne kadar götürdü annemin feryadı benim ve yiğitin ağlamaları   arasıda  kadını kapıya koydu tek söylediği "herkes ağzından çıkanın farkında olacak ,olmasa hiç olmasın daha iyi."Şimdi   yıllar sonra hastalık olunca araları ısındı her halde kardeş bu başka bir şeye benzemez diye gizlide olsa annem görüşürdü hissederdim ,ağzımı tutamam diye sözde bana söylemezdi ama ben anlardım ama anlamamış gibi yapardım