Mafyam (Askıda)

SEZON FİNALİ (2 HAFTA)

İstanbul'un dışında bir yere gidiyorduk. Kaya sinirli ve cok hızlıydı.

" hem suçlu hem güçlüsün. Neden böyle yapıyorsun? İstemiyorum seni kaçıyorum senden anlamıyor musun?" Kaya direksiyona yumruk attı.

" en başa mi dönünez seni seviyorum anlamıyor musun ilk defa birine böyle seviyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Yaşayarak öğreniyorum."her şeyin suçlusu olarak Kaya'yı görüyordum. Önümüze bir göktaşı düşse Kaya'nın suçu yada dünya yörüngeden çıksa suçlusu benim için kaya.

" sen benim ilkimdin. Senin hayatına giren kadınlara benzemedigim için istediğim gibi davranamiyorsun belkide. Kaç tanesini daha hamile bıraktın. Ben Kaçıncıyim. Hatırlıyor musun? " Kaya fren yapıp beni indirmek isterken frenin çalışmadığı fark etti. Çok hızlı gidiyorduk ve frenler çalışmıyordu.

" Kaya bir şey yap. " tabiki bunun da suçlusunu kaya olarak görüyorum.

" Sakin ol alya. " Kaya el frenini çekti fakat bir işe yaramamıştı. Ani bir hareketle direksiyonu çevirdim. Ağaçların içine giren araba takla atmaya başlamıştı. En son bir ağaca çarpıp durdugumuzda ben kendimdeydim ama kaya kendinde değildi. Kaya'ya tokat attım. Bir kaç kere arabadan çıkmaya çalışsamda bacaklarımdan kanlar akıyordu. Kımıldayamıyordum. Kaya'ya daha hızlı bir tokat attım. Kaya kendine gelmiyordu. Kaya'nın cebine elimi sokup telefonunu aldım.

Telefon çekmiyordu. Emniyet kemerimi çıkarıp Kaya'nın ceketini bacaklarıma bağladım. Soğuk kanlılığımı korumalıydım. Arabadan yavaşça indim. Yola doğru ağaçlardan yardım alarak yürüdüm. Telefon çekmiyordu. Yürümeye devam ettim. En son yola çıktım. Telefon çekmiyordu. Yürümeye başladım. Bir araba bulabilirdim yada başka bir şey... ama bu imkânsızdı doğum başlamıştı ve olduğun yere çökmüştüm. Sakın olup derin nefesler almaya çalışırken ceketin kırmızıya dönen rengi beni korkutuyordu.

Bir kaç saat sonra hava kararmisti. Ne gelen bir araba vardı ne de telefon çekiyordu. Gözlerim kapanirken kendime herseyin iyi olacağını söylüyordum. Zar zor ayağa kalktım ve arabanin yanına ilerledim. Kaya'yı zar zor arabadan çıkardım ve çimlerin üstüne yatırdım. Dudaklarına bir öpücük kondurdum bu Elveda öpücüğü değildi. Buluşacaktik çok uzaklarda dordumuz Buluşacaktik. Kaya'nın yanına yatıp karanlığa gözlerimi yumarken telefonun çektiğini fark ettim. Ambulansı aradım Nerede olduğumu bilmiyordum fakat bilmeme gerek yoktu her şey için çok geç görünüyordu.

" Özür dilerim kaya. Her şeyi abarttigim için. Seni affetseydim bunlar olmayacaktı beni gittiğimiz yerde affet aşkım. " ağlarken gözlerimi sımsıkı sıktım. İçimden geçen son sözlerimin seni seviyorum olmasını istedim.