Katil'in Gözyaşları

Sığınak

"İlk önce kantine gidelim."

"Tamam."

Son okuduğum not etkileyici ve ürkütücüydü.Uzun koridordan yürüyüp merdivene vardık.Aşağı indik.Kantinin kapısı açıktı.İçeri girdik.

"Arkadaşlar,herkes önümde toplanabilir mi?"

Herkes etrafıma geçip beni dinlemeye başladı.

"Dışarı çıkmadan önce yerde bir kağıt buldum,"kağıdı masaya serdim,"bu bana yazılmış.Şöyle diyor: 'Bunu okuduğunu biliyorum Emre!' Bu,benim için yazılmış.Doğrusu;sadece benim böyle dikkatli olduğumu biliyor olmalı.Yani hepimizi tanıyor.Bu da,aramızdan biri olduğunun kanıtı.Ve..."

"Bir şey sorabilir miyim Emre?"

"Elbette,Sena."

"Ölme tehlikemiz var mı?"

"Kesinlikle."

"Neden önlem almıyoruz?"

"Hmm... İyi fikir.Ben iki saattir neyi demeyi çalışıyorum?!"

"Katilin kim olduğunu?"

"Aslında...evet.Neyse şimdi İrem ve sen etrafa çıkıp el feneri arayın.Mehmet kapıyı kapatsın.Mardin,sen de yere yatılacak alan yap."

"Tamam!"

Sıralara oturdum.Ali'yi çağırdım.

"Nasılsın Ali?"

"Cinayetten sonra hiç iyi değilim.Ya sen?"

"Pek de iyi olduğum söylenemez.Cinayetten ne çıkardın?"

"O ses,",duraladı,"bir kayıt cihazı gibiydi.Önceden tasarlanmış.Ses donuktu çünkü.

"Hmmm...cesetten ne çıkardın?"

"Bıçakla öldürülmüş gibiydi."

"Ama cesette bıçak yoktu!O zaman..!"

"Kendini öldürdü."

"Saçmalama.Gel cesede bakalım."

"Ama dikkatli olalım."

Uzun koridorda yürümeye başladık.Uğultulu sesler kulağımı çınlatıyordu.Merdivenden çıktık.Kapıya vardık.Ve kan kokusunu karşıladım.

Hiçbir şey.

Hiçbir şey yoktu.

"Ceset nerde?"

"Ne biliyim?"

"Biz kantine inerken onu götürmüş olmalılar."

"Ama kim?"

"Ben."

Titredim.