Katil'in Gözyaşları

Korku Dolu Anlar

"Hoşgeldiniz... ölmeye!"

Sınıfta dev bir kargaşa koptu.Hoparlördeki kişi:

"Sessizlik!"dedi.Herkes susuverdi.

"Buraya sizi öldürmek için geldim.Muhahahahahahah öhö öhö!"

Ses kayboldu.

Birden ışıklar tamamen söndü.Hiçbir şey göremiyordum.Sınıf çığlık çığlığaydı.Kapının açıldığını duyduk.Çığlıklar arttı.İçeride yüksek sesli adımlar duydum.Bir kişi beni sıyırdı.Savunma pozisyonumu aldım.Fakat beklediğim hareket ondan değil,başkasından geldi.

"Ahhhhhhhh!"

Işıklar açıldı.

Merve yerde yatıyordu.Kanlar içindeydi.Kahve tonu saçları arkasına düşmüştü.Gözleri açıldı.Beni çağırdı.

"Emre?!"

"Efendim?Sana nasıl yardım edebilirim?"

"Bana yardım edemeyeceksin.Ben- öhö öhhö-ölüyorum."

"Hayır,ölemezsin!?"

Elime bir parça kumaş verdi ve gözlerini kapattı.

Sesler kesildi.

Herkes ağlamaya başladı.Ben de dahil.Onu çok severdik.Onu kim öldürmüş olabilirdi ki?Herkesi susturdum.

"Arkadaşlar.Üzücü haber.Merve öldü.Ama iyi haber.O, bana katilin kumaşını verdi.Katili bulabilir ve hesap sorabiliriz.Şimdi kim benimle bu yolda katili bulmak için her şeyini feda etmek ister?"

Herkesin eli yavaş yavaş kalktı.

"İyi öyleyse.Hadi şu işi yapalım!"

"Evet!"

Herkes sınıftan çıktı. Ben de çıkacaktım. Tam çıkacakken yerde bir kağıt buldum.Üzerinde şöyle yazıyordu.

"Bunu okuduğunu biliyorum Emre!"