The YouTube Gathering [L.S.]

Chapter 1.

Louis

"Heyy allemaal en tof dat jullie kijken naar weer een nieuwe video" zei ik tegen de camera die voor me stond.

"Ik heb vandaag iets super leuks om aan te kondigen" zei ik in de camera.

"Ik heb gisteren een mailtje gekregen van...", ik begon op m'n knieën te tikken om tromgeroffel na te bootsen. "... de YouTube Gathering hier in Londen" zei ik vol enthousiasme.

"Ik ben dus aanwezig op de YouTube Gathering hier in Londen. Ik hoop dat ik vele van jullie ga ontmoeten, en ik heb er nu al ongelofelijk veel zin in." zei ik blij.

Ik praatte nog een tijdje door en vertelde alles wat ik kon en mocht vertellen. Totdat ik aan het einde kwam en een ideetje kreeg.

"Liam kom eens!" riep ik naar m'n huisgenoot, tevens ook een YouTuber.

Gestommel op de trap was te horen, en kort daarna verscheen er een gezicht om de hoek van m'n deur.

"Kom hier ik heb je nodig" zei ik, Liam liep nep bang richting mij.

Ik sloeg m'n arm om zijn schouder, "En Liam is er ook bij. Toch Liam?" "Huh waarbij?" vroeg hij verward.

"Aarbei" lachte ik, ik moest de grap gewoon maken. "Louis serieus" zei Liam zonder emotie.

"Ja, maar jij komt toch ook wel naar de Gathering?" zei ik. "Nee" zei Liam.

"Prima, meer cadeautjes en knuffels voor mij" zei ik, "okay okay ik kom wel" lachte Liam.

"Dus Payno is er ook bij! Ik hoop de meeste van jullie te zien bij de gathering" zei ik vrolijk.

"Doe een duimpje omhoog als je deze video leuk vond, abonneer hier beneden..", "abonneer ook op mij" onderbrak Liam mij vanuit de gang.

"En tot de volgende videoo" lachte ik en zwaaide naar de camera. Ik stopte de opname, haalde de SD kaart eruit en deed hem in m'n computer.

Na twee uur lang editten, uploadde ik de video en plande hem om acht uur.

Ik liep naar beneden en vulde een glas met water, Liam zat op de bank starend naar de televisie.

"Dus wat gaan we eten, ik heb namelijk best wel trek" zei ik tegen Liam.

"Uhh Sushi?" antwoordde Liam, "Sure, bestel jij?" vroeg ik. Liam stond op dus ik nam aan dat hij ging bestellen.

Ik ging op de bank zitten en pakte m'n telefoon, ik stuurde snel een tweetje over de video van vanavond.

"@Louis_Tomlinson: Looking forward to the video tonight , I announced something really fun for some people , at least I hope ! "

Mijn meldingen liepen vol met reacties, de meeste waren best positief. Maar natuurlijk is er altijd wel haat, dat is normaal toch?

In het begin vond ik het best moeilijk de haat te accepteren, gelukkig ontmoette ik Liam via Youtube.

Hij heeft me heel erg geholpen met het accepteren en daardoor zijn we ook zo close met elkaar geworden en zijn we nu huisgenoten.

"Sushi is onderweg" zei Liam en hij plofte weer naast me neer op de bank.

Harry

Ik lag op mn bed tv te kijken en mijn Twitter te refreshen, puur uit verveling.

Ik staarde doelloos naar het plafond, een klein geluidje vulde de stille kamer.

"Louis Tomlinson tweeted:
Looking forward to the video of tonight , I announced something really fun for some people , at least I hope ! "

Dat maakte m'n dag nog een beetje goed, m'n vader en moeder hebben voor de zoveelste keer weer ruzie.

Ik ben van mezelf best gevoelig en vind het moeilijk om aan te horen dus zit ik meestal op m'n kamer.

Een uur verstreek en de nieuwe video van Louis stond online, "Something really fun" was de titel van de video.

Ik drukte erop en de wel bekende Louis kwam in beeld, hij is echt verdomde knap.

Ja voor als je het nog niet weet, ik ben gay.

Alleen m'n beste vriend, Niall, en m'n moeder heb ik vertelt dat ik gay ben, maar ik kleed me redelijk kleurrijk en anders dan "normale" jongens dus veel mensen vermoeden ook dat ik gay ben

Mijn vader vindt het niks dat ik me zo kleed, maar hij vindt mij sowieso al niks.

"Ik ben dus aanwezig op de YouTube Gathering hier in Londen" hoorde ik Louis zeggen.

Eindelijk een meeting in Engeland, ik schoot blij rechtop en pakte m'n laptop van het bureau.

Ik ging tegen het hoofdbord van m'n bed zitten en ging naar de site om te kijken hoe duur een kaartje was.

Een kaartje was 30 euro, en de zogeheten 'Superfan' ticket was zelfs 50 euro.

Ik liep naar m'n opgespaarde geld en zag dat t net 25 euro was, dammit.

Net op het goede moment tweette Louis,

"Louis Tomlinson tweeted:
I have two free Superfan tickets to give away to a fan , the most original thing wins the tickets :) "

Snel tweette ik iets terug,
"@Louis_Tomlinson omgg, I need those tickets!! I want to meet you but I'm probably not even allowed to go :/"

Ook tweette ik hem een apart tweetje, "@Louis_Tomlinson you were there for me when no one else was, even if you don't know who I am. I wish I could tell you my story and thank you for everything you did for me :)"

Wacht, heb ik hem net indirect gevraagd om te dm'en.

Omg, ik ben zo'n sukkel. Straks denkt hij nog dat ik zo iemand ben die alleen maar aandacht wil van hem.

Eigenlijk wil ik dat ook wel maar dat laat ik hem dan toch niet merken.

Ik ben in het echt helemaal niet zo, ik ben de stille, verlegen jongen bij ons in de klas.

En natuurlijk ben ik ook de 'homo' van de klas, iedereen heeft het door maar ze weten helemaal niks over hoe ik echt ben.

Een hard geluid was vanaf beneden te horen, "Doe nou eens normaal, Harry zit alleen maar boven en dat is allemaal jouw schuld..." hoorde ik m'n moeder roepen.

Daarna was nog wat geschreeuw te horen en een scherpe klap, ik trok m'n knieën op, haalde mn flower crown van mn hoofd en liet de tranen geruisloos stromen.

Alles is mijn schuld, als ik niet zo was zoals ik ben zou het misschien anders zijn geweest.

Ik keek naar de flower crown, en keek vanaf de flower crown naar de prullenbak.

Ik ben geen meisje, ik hoor geen flower crown te dragen.

Ik zuchtte en gooide hem weg, het is allemaal de schuld van die dingen.

M'n ouders maken alleen maar ruzie, door mij. Het is allemaal mijn schuld.

Ik heb m'n vader meerdere keren m'n moeder zien slaan, en dan te bedenken dat het door mij komt.

Het enige wat mam doet is mij proberen te beschermen terwijl ik dat niet eens voor haar terug kan doen.

Ik legde m'n laptop aan de kant en draaide op m'n zij, kijkend naar de sneeuwvlakte uit m'n raam viel ik huilend in slaap.