Love found in Revenge

Chapter 4

"Where's Isabelle? Isn't she supposed to be home already?" Wa—it.. Is that Kuya Guillen?And Oh! He's looking for me! Bakit kaya? Nag aalala ata siya kasi late na nga siyang umuwi pero mas late parin ako sakanya. Hindi kasi ako nasabay nila Semira kanina kasi aakyat silang Tagaytay, tinapos niya lang talaga yung practice kanina ng pageant. So nag commute nalang ako. Jeep lang naman kasi yun, isang sakay tapos bababa ako sa tapat ng village tapos lalakarin ko nalang papasok samen. wala naman kasing napapadpad na tricycle dito kasi naman nga wala namang sumasakay. Lahat ba naman ng tao dito, basta nasa tamang edad na ay may sarili ng kotse. Well, hindi naman pala lahat kasi nga kahit gulong ng kotse eh wala ako. Bah! Hayaan na muna nga natin yan. Malapitan nga si kuya.

"Ku--

"Sir, nag paalam po kasi yung bata na may ensayo po siya sa timpalak niya. Pagandahan yun iho. Naku! Maganda talaga iyang kapatid mong iyan ano? "

"Mapapel din siya. Kagaya ng nanay niya", napapikit ako sa lamig ng boses ni kuya. Ilang beses kong kinontrol ang sarili ko pero sadyang napuno na yata akong talaga.

"Na nanay mo rin.", I don't know what got into me pero maliban sa pag sabat sa pang uuyam ni kuya ay sinalubong ko din ang galit niyang tingin nang may equal na intensidad.

"Ang nanay ko na mapapel at malandi kagaya ng lagi niyong sinasabi ay ang babae na siyang ina mo rin. Anak ka rin ng malanding babae, anak ka rin ng mapapel na babae, ng maduming babae. Ikaw ang unang anak niya at ngayon ikaw din ang walang pahuminding humuhusga sakanya!".

Pagak itong nagpakawala ng tawa. His laughter shows he is something I can't damn deal wrong with. "She stopped being my mother the moment she cheated to my father!", Kuya Guillen said in gritted teeth. "She stopped being my mother the moment she decided to bring you to life!", mas malakas na ang boses nito kaya napabitaw na ako ng tingin. "And she stopped being my mother the moment she left me! She left us! and left you here! and drag this family into the insult of the people. Kahihiyan lang ang dala at kahihiyan lang ang iniwan ng nanay mo dito sa bahay na ito. At kahit patay na siya, nandito ka pa rin! Ipinag papatuloy mo parin ang pag lalagay saamin sa kahihiyan!", tuluyan na akong napayuko. This is the first time na naglabas ng ganitong saloobin si kuya. Nakita ko rin ang tahimik na pag alis sa sala ni Manang. Ayaw niya akong pinagsasalitaan ni kuya. Magdalas niya din akong salagin sa mga galit nila. Pero naramdaman niya din siguro na hindi iyon magiging epektibo ngayon. Ngayon pang nag buburst out ang kuya ko.