MESAFE

BÖLÜM 2**

Medya: Barkın Atasoy
Playlist: Model» Kuğunun Ağıtı

"Söyle sen misin sahibi bu şehrin? Yoksa tüm sokaklar mı sana çıkıyor?"

Kendime geldikten bir süre sonra evin yolunu tuttum. Kütüphaneye uğrayıp yaklaşık 1 aydır elimde olan kitapları vermem gerekiyor fakat şu haldeyken onları daha sonra da verebilirdim. Sonuçta kütüphane bir yere kaçmıyor ya.

Ara sokaklardan yürürken bir an içimden gelen dürtüyle sahile indim. Kıyıya vuran dalga sesleriyle yürümek cidden rahatlatıyor beni. Deniz insana huzuru bahşediyor her zamanki gibi. Bazen kütüphaneden çıkınca buraya geliyorum, gittiğim yer öyle herkesin bilmediği bir yer olduğundan benim için rahat oluyordu. Uçurumun aşağı kısmına doğru uzanan küçük bir mağara bu.

Bazen saatlerce kulaklarımı takıp elimde kitabımla orada takıldığımı biliyorum. Yanlız olmak çoğu insana kötü bir şeymiş gibi gelebilir ama benim tek arkadaşım "yalnızlığım" olduğu için onlarla aynı fikirde olduğum söylenemez.
Eve geldiğimde korumalar hemen kapıyı açtılar.
Büyük SOYHAN malikânesi. Hayatımın mahvolduğu, cehennemim.

Size bir hikaye anlatayım mı? Bu aslında bir trajedi. Anne ve babam olan Meral ve Altan SOYHAN, severek evlenmemişler. Annem babamı yaşadığı fakir hayattan kurtulmak için bir çıkış yolu olarak görmüş. Babam ise annemi, dedemin dilinden kurtulmak için kullanacağı herhangi bir kadın olarak gördüğünden kabul etmiş.

Annem babamın onu zamanla seveceğine inanmış fakat babamın davranışları ve ona karşı olan tavrı karşısında bir zaman sonra vazgeçmiş. Babam çapkın herifin tekiymiş. Annem onu birçok defa farklı kadınlarla uygunsuz şekilde yakalasada onu sevdiği için sesini çıkarmamış. Sonunda dayanamayıp dedemin yanına gitmiş ve tüm bunların suçlusunun kendisi olduğunu söylemiş. Dedem ise,
"o zaman sende kocanı elinde tutacak bir şeyler bul." demiş.
Bu konuşmadan bir kaç ay sonra gelin görün ki annem hamile olduğunu öğrenmiş. Babam her nekadar istemesede bu çocuğu doğuracağını söylemiş ve yapmışta ve bilin bakalım kim doğmuş? Evet bildiniz. Tabiki doğan kişi benim.

Bu benim hikayem olduğuna göre kim olabilir ki başka. Babam ben doğduktan sonra birazda olsa uslanmış. Ama hala anneme hakaret etmekten, aşağılamaktan geri durmamış.
Ben annem için babamın yanında kalmasını sağlayan bir bilet, babam için hayatının en büyük hatası, dedem için ise tüm mirasını bırakacağı tek varisim.
Bakın buda benim hikayemdi.

Hiçbir zaman tam bir aile şefkati göremedim. Böyle içine kapanık ve sessiz bir tip olmamdaki en büyük etken bu bence. Birçok psikoloğa gittim. Fakat belli bir süre sonra sonuç aynı tas aynı hamam olunca onuda bıraktım.
Biraz sosyal medya hesaplarımda dolaşıp kitap okuduktan sonra alarmım çalıyor. Ve evet her nekadar içime kapanık bir tip olsamda çoğu sosyal medya hesaplarında üyeliğim vardır. Bu arada neden alarm kurduğumuda söyleyeyim sizlere. SOYHAN malikânesinin birkaç kuralından biride akşam yemeğinin tüm aile bireyleri ile tam saatinde yenmesidir. Her akşam saat 8'de.

Yuvarlak, uzun ve ihtişamlı masaya bakıp Meryem teyzeye içimden yine teşekkür ettim bu güzel yemekler için. Masaya oturduğumda anne ve babam çoktan yemeğe başlamış sessizce yemeklerini yiyorlardi . Bu iyi bir şey sürekli tartışmalarından sıkılmıştım .Yemekten sonra odama gitmek için merdivenlere yönelmiştim ki babamın " cuma günü misafirlerimiz gelecek Miray kendini ona göre ayarlasan iyi olur." demesiyle ona dönüp başımla onayladım.

Bu demek oluyor ki o gün siyah dışında bir renk giy ve mutlu aile tablosu çizmemizde yardımcı ol. Yani cuma gün ki misafirler önemli kişiler.