1. BÖLÜM

75 5 0
                                    

Gücüm bitene kadar koşuyorum her koştuğumda kötülükler silinecekmiş gibi koşuyorum , yetişemiyorum kötülüklerin çoğalmasına seyirci kalıyorum kötülüklere bulanıyorum.

Uçurumun kenarına geliyorum dünyaya haykırmak istiyorum boğazım yırtılıncaya kadar bağırmak istiyorum ama biliyorum benim çığlıklarım sessiz,ürkek bağıramıyorum .

Adımımı atsam uçucam , kanadım kırık korkuyorum , geri geri gidiyorum ...Ege bağrıyor Arya gel buraya gelemen diyorum elini uzatıyor "gel" adımımı atsam sonsuzluğa uçucam bilmiyor , göremiyor . Israrla çağırmaya devam ediyor. Gidiyorum düşüceğimi bile bile sonsuzluğa yürüyorum...

Telefonumun sesine uyanmıştım ellerimde olmak üzere tüm vucudum işlevini yitirmişti sanki güçlü olmak isterken bile güçsüzleşiyordum .

Arıyan Ege'ydi telefonu açtığım gibi "beş dakikaya geliyorum hazırlan." demişti .

Bugün okula başlayacaktık ikimizde ailelerimizin ölümden sonra insan arasına karışmaktansa evde oturup düşünmeyi tercih etmiştik .
Düşüncelerimiz fırtına gibiydi hem bedenimize zarar veriyordu hemde sarıp sarmalıyordu , hissizliğimizi yok ediyordu.

Asıl okula gitme sebebimiz ise , Enis'di.Enis ailelerimizin katilinin 1 numaralı oğluydu. Tek çocuk olduğu için fazlasıyla değer veriyordu namıdeğer seyhan Tekin oğluna . istediğimiz şey Enis'e zarar verecekken  "Tekin" araya girecekti ve o ölecekti .

" bi insana değer verdiğin zaman onun için ölüme bile razı olmazmıydı insanevladı. " Seyhan Tekin'de ölüme razı olacaktı ama ölüm onun için fazlasıyla basit bir kaçış yolu olurdu. " Acı çekecekti " bizim yaşadığımızın daha ağırlarını yaşayacaktı yaşarken bile cehennem ateşinin , vucudunu yakıp kavurduğunu hissedecekti. Yaşarken bile ölü  olacaktı   hissizleşecekti okadar acı çekecektiki kendi ölümü için yalvaracaktı çaresizce yardım isterken dahada eğlenecektim o ölmek istedikçe onu yaşatacaktım , nefesi olacaktım hergece ölecekti ama her ölümü onu yeniden diriltecekti. Onun ölümü bana zevk verecekti her bi yalvarışı ruhumu besleyecekti "Seyhan Tekin" acılar içersinde öldüğü zaman , bedenim ruhuma teşekkür edecekti . Ruhum bedenim için hiç yapmadığı şeyleri yapıyordu çünkü ruhumda sıkılmıştı bu sessizlikten,umutsuzluktan . Bedenim iyileşecek olsa bile ruhum kırgındı alışmamışmıydı zaten ruhum isyankarlığa , mutsuzluga  ve çaresizliğe .

HissizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin