Be The Future

"Πρώτες εντυπώσεις"

"Από εδώ θα βρεις τις δημόσιες τουαλέτες του κτιρίου και να 'μαστε στην αίθουσά σου."Είπε ο William,τελειώνοντας την ξενάγησή του.

"Ευχαριστώ πολύ William.Το εκτιμώ πολύ αυτό που κάνα-εννοώ έκανες!"Του απαντάω με ευγενικό χρώμα στην φωνή μου και χαμογελώντας ντροπαλά για το παρά λίγον λάθος μου.

"Δεν κάνει τίποτα.Ούτε σι άλλως,αυτό είναι ένα από τα καθήκοντά μου σε αυτή την σχολή."Με ενημερώνει και του χαμογελάω πλατιά,δείχνοντας πως χαίρομαι.Κι ας γινόταν το αντίθετο.

Εγώ το εμπέδωσα ως πράξη ευγένειας και σεβασμού,ενώ ο κύριος μαθηματικός μου το αποκαλεί 'καθήκον'.

"Εντάξει τότε.Αν είναι θα σε δω την περίοδο που έχω μάθημα μαζί σου."Είπα με μια δόση αμηχανίας και ελπίδας να μην συνεχίσει τον διάλογό μας,διότι βρισκόμουν σε μια άβολη θέση.

Με χαιρέτησε τυπικά και μετά έφυγε προσπερνώντας με.Τον παρακολουθούσα να ανοίγει συζητήσεις με διάφορους μαθητές του Πανεπιστημίου,που ακομή δεν γνώριζα η ίδια.

Ξεπερνώντας και αφήνοντας πίσω τις σκέψεις μου,προχώρησα μέσα στην τάξη της πρώτης περιόδους μου.

Λογοτεχνία,λοιπόν.Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ένα μάθημα,ήτε στο Πανεπιστήμιου ήτε σε καμία βαθμίδα εκπαίδευσης.Όπως έλεγε και η καθηγήτρια μου στο παρελθόν,πρέπει να την αναγνωρίζουμε ως μια τέχνη,σαν τα εικαστικά,αλλά του λόγου και της έκφρασης.

Περνάω μπροστά από το πρώτο θρανίο που βρίσκεται σχεδόν στα μισά της αίθουσας και κατευθείνομαι κατευθείαν στο τρίτο.

________________________________
Έχουν περάσει και οι τέσσερις ώρες της σημερινής εκπαίδευσης,συμπεριλαμβανομένου και της ώρας των μαθηματικών με τον William.Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο βασικά.

Θα με ρωτήσετε τι δουλειά έχουν τα μαθηματικά,αφού είναι ένα θετικό μάθημα,με εμένα που μου αρέσει η έκφραση και η λογοτεχνία.Ας σας λύσω την απορία.Τα μόνα μάθηματα που υπάρχουν στο πρόγραμμά μου σύμφωνα με τις αρέσκειές μου είναι η λογοτεχνία και θεατρολογία,αφού έχω διαλέξει τις θετικές επιστήμες.Η θεατρολογία είναι 'μάθημα' επιλογής.

Βγήκα έξω από την τάξη της Χημείας και,σύμφωνα με την περιήγηση που μου έκανε ο William πρωτέρου,άρχισα να βαδίζω προς την διεύθυνση που νόμιζα πως οδηγεί στην έξοδο του κτιρίου.

Περπατούσα εδώ και μισή ώρα  και ακόμα δεν είχα την παραμικρή ιδέα για τυχόν ύπαρξη της εξόδου.Μα που είναι;Πως εξαφανίστηκε;

Στην άκρη του διαδρόμου διακρίνω ένα αγόρι καθυσμένο σε μία από τις καρέκλες που υπήρχαν εξωτερικά του γραφείου του διευθυντή.Μπορώ να ζητήσω από εκείνον να με βοηθήσει.

Σκεπτόμενη βάδισα προς το μέρος εκείνου του αγοριού και έφτασα λίγα μέτρα απόστασης από αυτόν.Ήταν πορωμένος μπροστά από την οθόνη του τηλεφώνου του.Έβηξα χαλαρά,αλλά δεν έκανε καμία κίνηση που να έδειχνε πως με έχει προσέξει.

"Συγγνώμη μπορείς να με βοηθήσεις;Έι!Με ακούς;"Στην τελευταία πρότασή μου τον σκούντηξα απαλά στον ώμο για να με καταλάβει επιτέλους.

"Ορίστε;"Με ρώτησε τελικά.

"Μπορείς να με βοηθήσεις με κάτι,παρακαλώ;"Τον ρώτησα ευγενικά.Ήταν ένας ξένος για μένα,όμως από όποια οπτική γωνία και να το δεις,πρέπει να του φέρομαι με ευγένεια,αν θέλω να πάρω αυτό που θέλω.

"Αμ ναι.Πες μου."Μου είπε και ξεκίνησα να του λέω για την αποτυχημένη προσπάθειά μου να βρω την εξώπορτα.

Με πήγε μέχρι τον προορισμό που του ζήτησα,μιλώντας μου για τον εαυτό του.

Αυτά που έμαθα είναι πως τον λένε Aaron και έιναι στο δεύτερο έτος φέτος.Επίσης,είναι γιος του διευθυντή του Πανεπιστημίου και του αρέσει να τραγουδάει.

Μου φάνηκε αρκετά καλό παιδί και είναι πρακτικά ο δεύτερος άνθρωπος που γνωρίζω εδώ μέσα,εκτός των καθηγητών μου.

"Αν είναι τα λέμε μία άλλη φορά,διότι πρέπει να πηγαίνω."Τον ενημέρωσα.

"Κι εγώ πρέπει να πηγαίνω,γιατί θα με ψάχνει ο 'μεγαλοπρεπής' πατέρας μου.Πάντως παρακαλώ για την βοήθεια που σου έδωσα."Μου λέει και μου κλείνει το μάτι,όταν τελειώνει την φράση του.

Αυτήν τη στιγμή έχω κοκκινήσει από την ντροπή μου,που δεν του ανταπέδωσα ούτε ένα 'ευχαριστώ'.Τι αγενής!

"Χίλια συγγνώμη που δεν σε ευχαρίστησα.Είχα αφερεθεί στον διάλογο μας.Ευχαριστώ πολύ πάντως!"Του απάντησα και ακόμη έλαμπα από ντροπή.

"Είναι εντάξει.Απλώς έκανα μία πλάκα.Τα λέμε Rosallene."

"Τα λέμε Aaron!Καλή συνέχεια."Του ανταπέδωσα και ξεκίνησα να απομακρύνομαι από το σημείο που στεκόμασταν προ λίγου.

Γεια σας λοιπον!!Ξέρω πως έχω να γράψω το πολύ έναν μήνα και συγχωρέστε με γι αυτό.

Απλώς υπήρχαν οι εξετάσεις στην μέση και δυσκολευόμουν να τα προλάβω όλα.

Ευχαριστώ πολύ για την στήριξή σας!Τα votes,τα readings και τα comments σας με χαροποιούν υπερβολικά πολύ!

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο και πάλι συγγνώμη! Φιλάκιαααα😙

-Μαρία❤