This I Promise You

CHAPTER 3

PART 1

RENZO'S POV

Nagulat ako ng makita kung sino ang buhat buhat na mga ito. It was her and she was in panic. Kahit ganun ang lights ay kitang kita kong takot na takot ito. She was shouting for help pero wala man lang ng atubiling tulungan ito.

"Am I going to help her? No im not. Why would I help her? Oh'come on your crazy Renzo. But she's scared."

"Pwede bang tigilan mo ako?" I thought.

"I wish I could" sighed my brain.

"At bakit. Nakakainis ka na!." I replied.

"I'd love to help her, but your mind keeps refusing."

"You're my mind! Your suppose to follow me."

"No, Im your brain! You're your mind. Panu mo naman nasabing iisa tayo?

"Argh! Can you stop my mind from worrying her."

"Ah, an involuntary reaction of a man who unconsciously care for a person he likes, don't worry Its normal."

"He likes? You mean me?"

"Who else could that be?"

"Oh, Shut up!!" I said angrily.

ANGELA'S POV

Halos hindi na ako makahinga sa kakatawa.

"This is amazing!" bulalas na sabi ni Gab sa tabi ko.

"Awesome!" dagdag ni Liza.

"See, I told you this night will be the best party ever." Sabi ko..

"Look at her." sabi ni Micka. "for sure takot na takot na yan. And look! Everyone is enjoying. They thought its part of the show."

"Poor geek, no one will be there to help her." We were all proud dahil nagtagumpay kame sa plano namen.

"of course, everyone is enjoying watching her. I expected this to happen. And it did." sabi ko. "And Congrtulation girls for our victory, Cheers"

"Cheers!!!"

PART 2

VANESSA'S POV

Nagpupumiglas parin ako subalit walang nangyayari. Para akong kunehong gustong kumawala sa kagat ng mabangis na tigre kahit alam kong wala ng saysay.

Hinanap ko ulit si Lucas pero hindi ko parin sya nakita.

"Lord please help me, parang awa nyo na tulungan nyo po ako" maiyak maiyak na ako sa sobrang kahihiyan.

Tama nga si Lucas. Dapat nakinig na lang ako sa kanya. Bakit ba nagtiwala agad ako sa sinabi ni Angela.

"Lucas nasan ka na ba kasi." Halos mawalan na ako ng boses kakasigaw. Wala na akong iba marinig kundi puro tawanan ng mga naroroon.

Tumungo kame sa gilid ng pond. Halos napapalibutan na itong mga tao at nag aabang sa mga susunod na mangyayari. Maya maya pa ay sinimulan na nila ang pagbibilang. At duon din nalaman ko ang balak nila.

"One two three......." At dun din itinapon nila ako na parang basura sa pond. Lahat sila nagpalakpakan at nagsigawan. Puro pangkukutya ang akin naririnig. Ang nakakabingi nilang tawanan umaalingawngaw sa aking tainga.