İcimdeki acıyı umuta doğru ordanda mutluluğa çekme yolculuğu çünkü bazen acıyı temizleyip üstüne yara bandı yapıştırıp düzelmesini beklemeli ve hayatta böyle şeylerin olacağına kendimizi alıştırmalıyız.
Hayatta mutlu olan pek çok kişiden %10 a bile sahip değilim.
Fakat hayat bana kötü yönleriyle geldi sabrettim, sustum ve direndim peki sonra?
Sonra bir hiç.
Acılar benden vazgeçmediği gibi bende onlara sarıldım.
İçimdeki kırmızılığı-ateşi-,buzla terbiye ettim ve eski beni kaybettim.
KAYBETTIM
Hayatımı kana buladığım gibi sertligimlede fark ettirmedim.
Peki kimse sordu mu koca bir HİÇ
İnsanların menfaatleri için yaşadığına karar verdim ve mantığımla yola koyuldum.
Çünkü kalbim bir bardak gibi parçalandı ve çöpe atıldı.
Nasıldı ilk hikayem başlangıç iyi olmuştur umarım yorumlarınızı beklitorum eleştirkye açık bir insan olduğum gibi eleştirininde yerinde olmasını dilerim. ZU 23/06/2016
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
