İcimdeki acıyı umuta doğru ordanda mutluluğa çekme yolculuğu çünkü bazen acıyı temizleyip üstüne yara bandı yapıştırıp düzelmesini beklemeli ve hayatta böyle şeylerin olacağına kendimizi alıştırmalıyız.
Bu sabah yatağımdan diğer günlere oranla daha huzursuz kalktım herkes daha iyiydi bugün ama içim huzursuzdu.
Dedemin çiftlikteki evine gidiyoruz bugün ailecek.
Fuat (baba): Tatlım hazır mısınız? Şafak(Ben):Tabiki dad. Fuat: Ben sana demedim mi? Dad mad yok o neymiş öle. Sevinç(anne): Kızın üstüne gitme Fuat, görmüyor musun nasıl heyecanlı. Fuat: Hayatım ben ne dedim şimdi neyse hadi arabaya.
Herkes arabaya yerleşti ve bir müzik kanalını açarak şarkıyı hep birlikte söylemeye başladık. (Şarkı multide)
Zaten ardından içim geçmiş uyumuşum bir sarsılmayla uyandım ve arabada ağır bir kan kokusu vardı. Kafamı kaldırdım ve etrafıma baktım. Annem ve babam boğazlarından kesilerek öldürülmüş. Şoktaydim ve bu olanlar mantıklı gelmiyordu yani niye ki annemle babamın kimseye zararı dokunmayan kendi hallerinde yaşayan insanlardı neden neden ben neden biz neden benim ailem.
Sonrası karanlık Bayılmışım
Kalktığımda bir yataktaydım demek ki rüya gördüm dedim kendi kendime. Ve tekrar yattım.
