I Will Survive

De trainingen deel 2

25 september 3455 6:30 

Goedemorgen!

Ik werd vanmorgen heel vroeg wakker maar voor het eerst zonder een raar of angstig gevoel. Ik begin me hier nu een beetje op mijn gemak te voelen. Ik probeer niet te denken aan het feit dat ik hier over een paar dagen weer weg moet en dan de echte spelen in moeten. Maar goed, laten we aan leuke dingen denken! Ik heb nu eigenlijk weinig te vertellen dus ik vertel vanmiddag meer. 

Isa Meadow 

Nadat we weer luxe hebben ontbeten, het begint bijna een routine te worden, ben ik weer op weg naar de trainingsruimte. Dit keer alleen, want Enko was alvast vooruit gegaan. Deze les ga ik lessen zwaardvechten, eten zoeken in de wildernis, verdediging en strikken zetten. Ik begin bij strikken zetten en krijg les van een jongen van ongeveer 16. Ik herken hem gelijk. Hij is de winnaar van vorig jaar. "Hey, jij bent Isa toch? Leuk je te ontmoeten, maar laten we meteen beginnen. Weet je al iets van strikken af?" Ik schud mijn hoofd en hij praat enthousiast verder. Ik grinnik, hij is leuk als hij zo hyper is. En hij is eigenlijk ook best knap. "Hé Hidde, waarom besteed jij aandacht aan dat kind? Zij is toch op de eerste dag al dood." Klinkt het ineens achter me. Ik kijk om en zie een groepje staan. Ik herken Dilayra, Solane, Daniëlle en Emma. Allemaal uit district 1 of 2. Ik word meteen rood. "Omdat ik aardig ben. Daar zouden jullie een voorbeeld aan kunnen nemen." "Wij zijn aardig. We vertellen alleen de waarheid, waarom zou zo'n ukkie de hongerspelen kunnen winnen?" "Ik weet niet, niets is onmogelijk." "Nou da's niet waar. Moet je kijken wat voor moederskindje ze is. Eerst was ze afhankelijk van haar grote zus en nu van die begeleider. Lolita heet ze volgens mij, echt een k*t naam. Ik doe moeite om mijn tranen tegen te houden. Hoe weten ze dat? "Kom nou meiden, doe niet zo gemeen." "Oh ja, wij wilden trouwens hier dus jij moet maar even opmieteren." Met een dodende blik kijkt Solane me in mijn ogen aan. "Ehm nee, Isa gaat helemaal nergens heen!" antwoord Hidde. "Wou je serieus aandacht besteden aan haar? Ze is een klein, miezerig, lelijk moederskindje wat niks kan. Hoe wil je dat gaan doen?" Emma lacht om haar eigen woorden. "Ho eens, Isa mag dan wel een lelijk nutteloos moederskindje zijn maar we kunnen tenminste proberen om er wat van te maken, en daar horen jullie niet bij! Wegwezen!" Met die woorden stromen de tranen me over de wangen. Snel ren ik naar buiten. "Achter me hoor ik ze lachen. "Ze durft vast niet meer verder" Hoor ik Dilayra nog zeggen. "Ze is bang dat ze afgaat voor iedereen hier, nou meisje daar hoef je niet bang voor te zijn, dat gebeurt toch wel." Huilend ren ik naar de wc en doe de deur op slot. Hoe kunnen ze dit zeggen, hoe gemeen kunnen ze zijn? En wat me nog meer boeit. Hoe kan Hidde dit zeggen? Hoe kon ik hem leuk vinden? Snikkend blijf ik daar nog een tijd zitten tot dat er iemand binnen komt. "Isa? Ben je daar?" Ik hou me doodstil. "Als je wilt kunnen we verder met de les, anders ga ik met de meiden verder. Ondanks mijn voornemen om stil te blijven barst ik weer in huilen uit. "Isa?" Vraag Hidde duidelijk een beetje ongemakkelijk aan de andere kant van de deur. "Wat is er?" Hij vraagt wat er is. Weet hij echt niks van andere mensen? Weet je echt niet hoe die zich kunnen voelen als ze zwaar beledigd worden? "Ga weg!" Roep ik tussen twee snikken door. "Ga weg, nu meteen!" "Oh, oké" Ik hoor de deur open en dicht gaan en dan zijn voetstappen langzaam wegsterven. De rest van de trainingen blijf ik op de wc zitten. Daarna, als ik zeker weet dat iedereen al naar zijn verdieping is ga ik naar boven. "Isa! Daar ben je!" Lolita rent naar me toe en knielt voor me neer. "Wat is er aan de hand?" Vraagt ze bezorgd als ze mijn betraande gezicht ziet."  "Niks." Ik probeer mijn tranen te drogen en ren naar mijn kamer. Huilend val ik op bed neer.