Kathy:
Nagreready na kami ni Julia para sa flight namin to U.S.
"Sis ok ka na?"-me.
Tumango sya at nakasalubong pa namin si Janelle kaya sabay sabay na kaming sumakay sa plane.
Na assign ako sa may door ng plane. Yung task ko is to greet the passengers.
"Goodmorning mam.. sir. Ticket please?"-me.
Seat J51.
"Your seat is in the right mam."-me.
"Thank you."-Mam.
"Your welcome and enjoy your flight."-me.
***
Nag stop over kami sa HongKong for maybe 10-15 Minutes then sumakay na kami ng isa pang plane papuntang U.S.
Connecting flights kasi.
"Grabe ang laki ng airport dito sa HK."-Janelle.
"Agree."-Julia.
Sumakay na ulit kami sa plane.
Maya maya pa naman iseserve ang dinner kaya kami nina Julia nakaupo lang.
"Diba may time daw tayo mamasyal sa U.S.??"-Julia.
"OMG! Really?"-Janelle.
"Yup. Sabi ni papa."-Julia.
Ngayon ko lang narealize na sa U.S. kami pupunta..
I mean andun nga pala si JZ.
This time kaya makita ko na sya?
Well ang tagal na naming bumabyahe papunta sa U.S. pero never ko man lang sya nakita.
"Ate si JZ!"-Julia.
Napalingon agad ako.
Tss. Nauto nanaman ako.
"Funny Julia."-me.
"Eto naman joke lang. Haha."-Julia.
"Speaking of him... what if you saw him sa U.S. ate Kathy?"-Janelle.
"Thats so impossible."-me.
"Totally possible. I mean ate nasa U.S. din si JZ baka nakakalimutan mo."-Julia.
"Ilang flights na ang nasakyan natin papuntang US? And kahit isa sa mga flights na yun hindi ko sya nakita kahit isang beses lang."-me.
"But what if you'll see him this time?"-Janelle.
"H-hindi ko alam. Siguro parang multo sya sakin. Kasi matagal ko ng kinakalimutan tapos bigla kong makikita."-me.
"Sabagay... its hard to be left by someone."-Julia.
"Pero kung kayo talaga ang para sa isa't isa... pagtatagpuin pa din kayo ng tadhana no matter what happens."-Janelle.
"Pero kung kayo talaga ang para sa isa't isa... pagtatagpuin pa din kayo ng tadhana no matter what happens."-Janelle.
"Pero kung kayo talaga ang para sa isa't isa... pagtatagpuin pa din kayo ng tadhana no matter what happens."-Janelle.
