Ένα ευτηχισμένο τέλος;

Κεφαλαιο 5

Ο Στέφανος και η Σοφία μείνανε με το στόμα ανοιχτό  όταν αντίκρισαν ποιος ήτανε ο τύπος που τους απήγαγε.
<<Μπα.......μπα ?>> λέει με βλέπω απογοήτευσης.
<<Ναι Στέφανε εγώ είμαι δεν με περημενες ? >>του απαντάει.
<<Γιατιιι ?>>τον ρωτάει .
<<Λοιπόν όταν πέθαναι η μήτερα σου είσουνα πολύ μικρός . Σου είχε δώσει ένα κλειδί για ένα σεντούκι που μέσα σε αυτό θα βρεις την έυτιχια. >>του λέει
<<Ώστε όλα αυτά τα χρόνια ήθελες το κλειδί ?>>απαντάει .
<<Ναι Στέφανε .>>που το έχεις .
<<Είναι στο δωμάτιο μου μέσα σε ένα σιρταρι>>του απαντάει.
<<Ευχαρήστω >>του απαντάει και ετοιμάζεται να φύγει.
<<Δεν θα μας λύσεις ?>>του φωνάζει η Σοφία ?
<<Μπορεί όταν γύρησω >>τους απαντάει και φεύγει .
Ο Στέφανος και η Σοφία  μείνανε κλησμενη.
<<Συγνώμη εγώ φταίω >>λέει ο Στέφανος .
<<Όχι δεν φταις εσύ >>του απαντάει η Σοφία
<<Πάντως το έχω ανοίξει αυτό το κουτί αλλά δεν καταλάβαινα τότε γιατί τα γράμματα είναι μπέρδεμενα. >>της λέει .
<<Μπορεί να ήτανε ανάποδα .>>του απαντάει .
<<Ναι ανάποδα, αυτό είναι >>απαντάει ο Στέφανος
<<Τι έγινε ?>> ρωτάει η Σοφία .
<<θυμάμαι που η μήτερα μου είχε πει αυτό της τελευταίες μέρες της
"Για να βρει κάποιος την έυτιχια σε κάτι πρέπει να το δει ανάποδα από τους αλλος" . Εννοούσε για το γράμμα όλα ήτανε αναποδα>>
Απαντάει.
<<Ναι μπορεί. >>απανταεί
Μετά από λίγο έρχεται ο πατέρας του Στέφανου με κουτί και το κλειδί.
<<Για να δούμε τη έχει μέσα .>> τους λέει
Το ανοίγει και το μόνο που βλέπει είναι ένα χαρτί .
<<Τι είναι αυτό ?>> λέει με αγωνία .
<<Θα δεις απαντάει .>> Ο Στέφανος.
Το ανοίγει αλλά δεν μπορούσε να διαβάσει τίποτα .
<<Τι λέει εδώ .>> αναστενάζει ο πατέρας του .
<<Φέρτω εδώ να το διαβάσω εγώ .>>του λέει . Και ο πατέρας του του το βάζει μπροστά για να το διαβάσει.
Πριν αρχήσει  να το διαβάζει κοιτάει την Σοφία με ένα μεγάλο χαμόγελο.
<<"Αγαπητέ Στέφανε
Λογικά θα έχω πεθάνει τώρα αν το διαβάζεις τώρα αυτό σημαίνει ότι επιτέλους μεγάλωσες και ερωτεύτηκες πραγματικά. Ακόμα χαίρομαι που με άκουσες όταν είσουνα μικρός και με άκουσες αυτό που σου είχα πει . Να ξέρεις η πραγματική έυτιχια είναι η αγάπη και τίποτα άλλο . Ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει από την αγάπη. Οπότε όταν ερωτευτείς κάνε ότι μπορείς  για να μην χάσεις την έυτιχια σου .>> και τελειώνει εκεί το γράμμα .
<<Τι βλαστάρι γράφει εδώ δεν είναι έτσι η έυτιχια .>>λέει ο πατέρας του .
<<κάνεις λάθος η αγάπη είναι η πραγματική ευτυχία πατέρα αυτές της μέρες που γνώρισα την Σοφία ειμί να πολύ ευτυχισμένος και ελπίζω να μην την χάσω πότε . Γιατί τη αγαπάω και θέλω να την κάνω ευτηχισμένη .>>
Χωρίς να προλάβει να πει τίποτα ο πατέρας του μπαίνει ξαφνικά η αστυνομία μέσα μαζί με τους γονείς της Σοφίας .
<<Κύριε Πέτρου συλαμβάνεσται για απαγωγή δύο παιδιών .>>λέει ο αστυνομικός και τον περνούν στην φυλακή .
Οι γονείς της Σοφίας του λύνουν και αρχηζουνε σιγά σιγά να φεύγουν.
<<Μα πως μας βρήκατε ??>>ρωτάει η Σοφία .
<<Χάρις τον Στέφανο φτιάξαμε ένα σχέδιο την ημέρα που τον απήγαγε είχαμε κρυφθει με την αστυνομία και περημεναμε και όταν τον πείρε τους ακολουθήσαμε και βρήκαμε το μέρος .>>της απαντάει .
<<Ναι αλλά γιατί δεν μπήκατε ποιο νωρις ?>> ρωτάει .
<<Γιατί ο Στέφανος μας το είχε πει .>> της λέει .
Ο Στέφανος πριν προλάβει να πεί τίποτα η Σοφία τον φιλάει στο στόμα.
<<Στέφανε θέλεις να έρθεις να κοιμηθείς στο ξενοδοχείο μαζί μας ?>>ρωτάει η μήτερα τη Σοφίας τον Στέφανο .
<<Ναι θα το ήθελα πολύ. >> απαντάει και πηγένουνε στο ξενεδοχείο. Ο Στέφανος κοιμήθηκε με την Σοφία στο ίδιο δομάτιο κοιμήθηκαν  μαζί αγκαλιά μέχρι το άλλο πρωί.
Την άλλη μέρα ήθελα  να πάνε βόλτα στο τιγκακι μαζί πήγανε στην πλατεία και περπατούσανε. Ο Στέφανος για κάποιο λόγο ήτανε μέσα στη μέση του δρόμου και χωρίς να το καταλάβει ένα μεγάλο λεωγοριο ερχόταν καταπάνω . Αλλά την κατάλληλη στιγμή η Σοφία τον σπρώχνει μακριά αλλά δυστυχώς αυτή δεν τα κατάφερε και την πάτησε το λεωγοριο .
Ο Στέφανος  έτρεξε γρήγορα κοντά της ήτανε γεμάτη αίματα παντού .
<<Είσαι καλά Στέφανε ?>> λέει χωρίς ανάσα.
<<Ναι αγάπη μου και ρε μια χαρά είσαι ηρέμησε .>> της λέει .
<<Στέφανε μην φέρεις ασθενοφόρο έλα και ξάπλωσε δίπλα μου .>>του λέει .
<<Μα πρέπει.>>της λέει .
<<Σε παρακαλώ κάτσε δίπλα μου και κοίτα τον ουρανό.>> του λέει και δεν ξανά μίλησαν.
Μέτα από λίγο το χέρι της Σοφίας έχει παγώσει και τότε ήξερε ότι είχε πεθάνει . Έτρεξε να πάρει το ασθενοφόρο να έρθουν να την πάρουνε . Την πήγανε στο νοσοκομείο αλλά δεν κάταφεραν τίποτα ήτανε πολύ αργά . Ο Στέφανος μετά πήγε σπίτι του και έκλαιγε για μέρες όπου έπαθε καρκίνο λόγο στεναχώριας  και πέθαναι μετά από μια εβδομάδα.

           ΤΕΛΟΣ

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό ήτανε το τελευταίο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας.  Σύντομα θα έρθουν και άλλες ιστορίες.