Ένοχη Κατάσταση (On Hold)

Κεφάλαιο 2

"Ουφφφ! Τίποτα δεν έχω να βάλω!" Γκρίνιαξε και έκλεισε τα φύλλα της ντουλάπας με δύναμη. " Αμάν ρε μπαμπά με τις γιορτές σου ! Κάνετε τες σε λέω αλλά είναι ανάγκη να έρθω και εγώ; ; " ξανασκεφτηκε και ξεφυσησε γκρινιαρικα και νευριασμενα. Σε τέτοιες στιγμές ευχόταν να είχε κάποιον να τη βοηθήσει να αποφασίσει τι θα βάλει. Αλλά που να βρει ;; Φίλες δεν είχε και φρόντισαν οι γονείς της γι'αυτό. Όλοι όσοι την πλησίαζαν για να τη γνωρίσουν είτε θα ήταν λόγω πλουσίων γονιών και θα ήθελαν να την εκμεταλλευτούν είτε θα ήθελαν απλά να γίνουν φίλοι της αλλά οι γονείς της με το απαξιωτικό ύφος τους και την υπερπροστασία τους (σωματοφύλακες μόνο αυτό θα αναφερω) έδιωχνε αυτά τα άτομα από κοντά της. Έτσι εξαιτίας των γονιών της, σήμερα, ήταν ένα όμορφο κορίτσι 25 ετών Απόφοιτη του Πανεπιστημίου Ιατρικής Αθηνών χωρίς καθόλου φίλους και με τη φήμη της απόλυτης αντικοινωνικής κοπέλας...!

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Μετά από 2 ώρες ψάξιμο κατέληξε σε ένα μαύρο εφαρμοστο κοντό φόρεμα και μαύρες 16ποντες γόβες που τοσο της αρεζαν! Έτσι, ξεκίνησε να πάει στη γιορτή.
Μόλις έφτασε σταμάτησε στην εισοδοβκαι θαύμασε το χώρο. Ο πατέρας της,τελικά , είχε βρει καλή εταιρία διακόσμησης...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Ενώ απολάμβανε τη γιορτή , γιατί τουλάχιστον για αυτή παρόλο που  ήταν τέρμα βαρετή είχε πολύ ωραία μουσική , την πλησίασε κάποιος...
" Συγγνώμη , είστε μήπως η κυρία Έλλη Παπαδόπουλου; " τη ρώτησε ένα άντρας μέτριου ύψους.
" Ναι αυτή είμαι" του αποκρίθηκε γυρνώντας να δει ποιος της μίλησε " Αλλά εσείς ποιος είστε; " τον ρώτησε
" Α! Συγχωρέστε με! Λέγομαι Νίκος Χατζιγιαννακης. Δουλεύω στο περιοδικό Mode and Women. Μπορεί να το έχετε ακούσει. Τελευταία άρχισε να γίνεται γνωστό. Αναρωτιόμουν , λοιπόν, αν θα θέλατε να δουλέψετε σε μας. Θέλουμε σας πάρουμε συνέντευξη και , αν θέλετε , να γίνετε μοντέλο για το περιοδικό μας. Εσείς θα φοράτε διαφορά ρούχα και κοσμήματα που θέλουμε να δείξουμε σε αυτές που αγοράζουν το περιοδικό μας καοβεμεις θα σας βγάζουμε φωτογραφίες. Λοιπον; Τι λέτε ;; " της είπε.
Αυτή το σκέφτηκε για μια στιγμή. " Ναι γιατί όχι; Ούτως ή άλλως βαριέμαι αυτήν την περίοδο."
" Ωραία ! Θα υπογράψετε συμβόλαιο ενός μήνα. Όμως, να ξέρετε. Θα πρέπει να έρθετε Θεσσαλονίκη. Εκεί είναι το κτήριο που στεγάζει το περιοδικό. Και, επίσης καθ'όλη τη διάρκεια του συμβολαίου σας θα πρπει να μένετε εκεί. Ελπίζω μ μη σας πειράζει... "
" Όχι, δε με πειράζει καθόλου. Περιέργως δεν έχω πάει ποτέ Θεσσαλονίκη. Ευκαιρία να την επισκεφτώ κιόλας. " του αποκρίθηκε χαμογελώντας. " Επιτέλους " σκέφτηκε " Ευκαιρία να φύγω από την Αθήνα και την υπερπροστασία των γονιών μου" και χαμογέλασε πλατιά...