Bazılarınıza tatilde, Kıbrıs'ta olduğumu ve 28 Temmuz'da geri döneceğimi söylemiştim canlar (yoksa söylememiş miydim? Neyse, artık biliyorsunuz). Eve gelme zamanı geldi tabii, ben de evimi, yatağımı, bilgisayarımı özlediğim için heyecanla havalimanına gittim. Uçağımız 15 dakikalık bir rötarla kalktı, normal bir şekilde Atatürk Havalimanı'na indi. Sonrasında zaten Duty Free'den ufak bir alışveriş yapıp taksiyle eve döndük. Eve gittiğimde ne duydum dersiniz?
Evet.
Atatürk Havalimanı'nın girişinde patlama olmuştu ve 20 kadar yaralı vardı (ki bu "aptal kutusu"nu ilk açtığımızda gördüğümüz sayıydı).
10-15 dakikalık bir farkla patlamadan kurtulmuştuk. Uçak biraz daha rötar yapsaydı ne olacağını tahmin edersiniz.
Şu ana kadar tam 239 tane yaralımız var 41 tane insanımız hayatını kaybetti (yanlışsa bilgilendirin).
İnsan hayatının gerçekten bu kadar ucuz olması ve önlemlerin yetersizliği beni hayrete düşürüyor. Düşünün, koskoca bir ülkeyi yönetiyorsunuz, ülkede art arda terör saldırıları meydana geliyor ve siz bunları umursamadan, koltuğunuza kurulup vaat vermeye devam ediyorsunuz. En acısı da hala size peygamber muamelesi yapan insanların olması..
Benim burada normal bir şekilde odamda uzanıp anime izlemem ayıpmış gibi geliyor. Duyarsız kalacak mıyım, hayır. Ama bir şekilde hayat devam ediyor. Elimden gelen tek şey terör olaylarının sona ermesi için dua etmek.
Not:Amacım burada polemik çıkarmak değil. Nasıl anladıysanız öyle anlayın.
Yerin dibi not:Bunun 2 gün önce yayınlanması o yüzden demeyin ki niye art arda bölüm geldi
O zaman -belli bir zaman geçtikten sonra- görüşürüz, yaşarsak tabii. Hepinize buradan öpücükler (fesatlaşmayın.s)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Patates Günlükleri
NonfiksiDoğaüstü sıkıcılıkta günlük yaşantımı ele alan bir günlüğümsü. Bedenimi çalıp yaşadıklarımı yaşamadığınız sürece telif hakları benimdir. -mizahşör
