ESİR

1. BÖLÜM: Alışma süreci

Arkadaslar oy ve yorumlarınızı bekliyorum. İnşallah beğenirsiniz.
Iyi okumalar :)

...

Bazı insanlar vardır hayal kurar, keşif eder, arkadaş edinir, ailesi ile zaman geçirir kısacası hayata tos pembe bakarlar işte ben tam da böyle bir insandım. En azından bir hafta öncesine kadar. O gün o kaza da ben ailemi kayıp ettim. Aslında dışarıdan öyle gözüküyor çünkü ben o kaza da sadece ailemi değil benliğimi kayıp ettim. Ben ruhu artık yalnızlık tarafından esir alınmış bir bedenim. O olayin uzerinden tam bir hafta geçti. Şuan da yetimhane kapısının önünde bavulumla beraber aile dostumuz Kemal abiyi bekliyorum. Şuandan itibaren onunla yaşayacağım. Bunun nedeni daha 17 yaşında olmam. 18 yaşıma bastığımda bu şehirden gidicem. O zamana kadar kendimi korumayı ve başımın çaresine bakmayı öğrenmem gerekiyor. Bu alışma surecin de Kemal abi bana yardımcı olacak.

...

Kisa ve sessiz yolculuğun ardından araba iki katlı küçük de olsa bahçesi olan müstakil bir evin önünde durdu. Kemal abi arabayi park ettikten sonra arabadan inip bagaja doğru yoneldi, bende kemerimi çözüp peşinden gittiğimde bavulumu elime aldım. Kemal abi itiraz etmeden o soğuk ve ürkütücü bakışlarını benden ayırıp evin kapısına doğru yöneldi. Anahtarı bir kez çevirdikten sonra eliyle içeri gitmemi işaret etti. Ben içeri geçtikten sonra kapıyı kapatıp bavulumu elimden aldı. Merdivenlere dogru yonelirken bana bakmadan sert ve soğuk sesi kulaklarıma doldu.

"Derin senin odan üst katta. Beni takip et." Emir kipli konuşmasını bitirdikten sonra tekrar merdivenleri çıkmak için hareketlendi. Bende sözünü ikiletmeden peşinden gittim. Kapısı siyah bir odanın önünde durduk.

"Burası babanın odası idi her ihtimale karşı ona oda yaptırmıştım." Kapıyı açıp içeri girdiğimiz de bavulumu yere bırakıp bana döndü ben de odayı incelemeyi bırakıp ona döndüm.

"Bu odayı baban tasarladı. Tamamen onun zevki." Dedi ve odanın kapısını kapatarak odadan çıktı. Ben ise odayı incelemeye koyuldum. Odanın bir duvarı dışında bütün duvarlar gri renge boyanmıştı. O bir duvar ise beyazdı. Sanırım bu duvarı grafiti yapmak icin kullanabilirim. Odada çok fazla eşya yoktu, siyah bir gardolap, siyah çalışma masası, siyah deri koltuk, beyaz boy aynası ve son olarak siyah çift kişilik yatakla yatağın hemen yanında küçük bir komidin vardı. Kısacası odadaki herşey siyahtan oluşmaktaydı duvarlar ve boy aynası buna karşı çıksa da. Aynanın beyaz olma nedenini az çok tahmin edebiliyorum. Çünkü babam hep bana "ayna beyaz olmalıdır çünkü o aynaya her baktığında dışını değil içindeki ve gözlerindeki o masumluğu gorebilesin." Derdi bu yuzden eski evim deki tüm aynalar beyazdi. Aynı bu odada olduğu gibi. Daha fazla düşünmemeye karar verip bayulumun fermuarini açtım ve içindekileri dolabima yerleştirdim. Yerlestirme işi bitince kapının arkasında olduğunu düşündüğüm Kemâl abinin sert sesi duyuldu. "Yemek hazır aşağı gel ve sofrayı kur" birilerinin bana emir vermesinden nefret etsem de buna bir yıl katlanmak zorunda kalıcam. Bu yuzden daha fazla bekletmeden odadan çıkıp merdivenlere doğru yoneldim. Mutfağın kapısının onune geldiğim de Kemâl abi masaya oturmuş beni bekliyordu. Hızlı bir şekilde tezgahın üzerindeki tabaklarla bardaklara yemekleri ve içecekleri yemekleri koyup masaya oturdum. Kemal abi bana hiç bakmadan yemeğini yemeye başladı. Ben de birşey demeyip onun konuşmasını bekledim. Beklediğim gibi de oldu.

"Bu gün biraz dinlen. Yarın okula gidiceksin 17 yedi yaşında olduğun icin lise üçe gificeksin. Kimseyle yakın olmanı istemiyorum. O okulda yakın bir arkadaşımın oğlu okuyor oda bizm gibi yani sadece ona güvene bilirsin o sana yardımcı olacaktır." O söylemese bile arkadaş edinmeyi düşünmüyordum. Yeniden birilerine değer verip kayıp etmek istemiyordum. Aklıma takılan soruyu Kemâl abi gibi sert ve soğuk bir şekilde sordum.

"Bu arkadaşının oğlunun adı ne?" Sesim gayet ciddi çıkmıştı anemle babam öldüğünden beri boyleydim.

Soğuk ve umursamaz...

"Adı selim. Bu arada özel okulda okuyacağın için karışan olacaktır çünkü bu okulu %100 bursala kazandın. Bilirsin zengin tipler -" sözünü kesmistim çünkü aklima takılan bir soru vardı. Ama kemal abi bundan memnun olmamış olacak ki kasları çatıldı. Ginede ben merakimi gidermek adına sorumu yöneltmiştim.

"%100 burs?" Bunu daha çok soru şeklinde söylemiştim. Kemal abinin kaşları daha çok catilirken resmen kukredi.

"Bir daha sakın sözümü kesme sonuçlarına katlanirsin!" Bu sefer benim kaşlarım çatılirken tam bir şey söylemek icin ağzımı açmıştım ki kemal abi konuşmasına devam etti ama bu sefer sesi sakin çıkmıştı.

"Her neyse 3 yıldır dövüş dersleri aldığını biliyorum. Iyi dövüştüğünü de bu yeteneğini bir yandan geliştirip bir yandan da acı hissetmemeni ogreniceksin." Acı çekmemeyi öğrenmek mi bunu nasıl yapmayı planlıyor acaba. Bu sefer ona fırsat vermeden ben konuştum.

"Acı çekmemeyi öğrenmek mi bunu nasıl sağlayacaksın ayrica sonuçlarına katlanirsin da ne demek?" Bu sefer sesimde hem sinir hem de merak vardı. Neyse ki çok bekletmeden cevapladı.

"Acı çekmemek konusunu yarın öğreneceksin şimdiden söyleyerek seni korkutmak istemem. Sonuçlarına gelirsekte şimdilik bunu öğrenmemeye bak. Şimdi odana çık ve dinlen." Dedikleri korkmami saglasa da artik kaynedecegim hicbir şeyim yoktu. Bir tek hala bir umutla atan kalbim vardı oda bu ruhsuz bedenden çıkmak için can atıyordu. Bu nedenle korkum yerini sinire bırakmıştı bunun nedeni ise yine bana emir vermesiydi. Yine de alttan alıp hiç duymamis gibi once tabağımı makineye attım ve daha sonra merdivenleri çıkmaya başladım. Odamın kapısının önüne geldiğim de yavaşça açıp içeri gitdim. Kapıyı arkamdan kapattıktan sonra gordolabima ilerleyip kapağını açtım icinden siyah askılı badi ve siyah sortumu çıkardım. Elimdeki kıyafetlerle birlikte odanın içindeki tuvalete doğru ilerlayip içeri girdim. Kabini açıp soğuk suyu açtım. Once ustumdekilerden kurtulup soguk suyun altina girdim. Yarım saat oyalandiktan sonra sacimi ve vicudumu yikadim. Kabinden ciktigimda bedenimi yalayan soğuktan dolayı titredim ama sadece ustumu giyinmekle yetindim saçlarımı kurutmadim çünkü soğuk dusuncelerimden yasadiklarimdan ve hislerimden kurtulmama yardımcı oluyordu. Bu yuzden yatağa girip babamın kokusuyla huzurlu bir uykuya daldım...