Her zamanki gibi zorla gelmiştim. Alya'nın beni getirdiği partilerden biriydi. Eğleniyor muydum? Kesinlikle hayır. Sıkıntıdan masadaki peçetelerle oynamaya başladım. Bundan da sıkılınca etrafimdakileri izlemeye koyuldum. Alya'ya baktığımdaysa halinden gayet memnun görünüyordu: gözlerini bir saniye bile olsun kaçırmadan Berk'e bakıyor, o ne derse yüzde doksanına gülüyor ve sonrasında da bir önceki konuyla alakasız konuşacak başka konular açıyordu. Arkadaşımın bu aptal aşık haline gülüp önüme döndüm. Ve her şey o an durdu. Geçmiş, kendini yine bana acımasızca hatırlatıyordu.
O gelmişti. Beni tanımış mıydı? Bilmiyordum. Karşılaşmamız tesadüf müydü? Büyük ihtimalle hayır. Peki beni nasıl bulmuştu? Tahminlerim vardı ama emin değildim.
Onun üzerinde olan gözlerimi hissetmiş gibi bana baktı, gözlerimdeki duyguları çözebilmek istermişçesine. Durun! O da neydi öyle? Pişmanlık mı görüyordum yeşil irislerinde?
Gözlerini temkinle bana dikti ve yavaşça bana doğru yürümeye başladı. Fark etmesem de gözlerim çoktan dolmuştu, boğazımı temizledim ve gülümseyerek şöyle dedim: "Seni yeniden görmek biraz garip okyanus prensi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okyanus Prensi
Teen FictionO önemsemezdi. Ya da ben öyle sanıyordum. O yıkmazdı çünkü yıkımın ta kendisiydi. Önce iyi davranır, umut verir sonra da kaçardı. Peki ya bunları gerçekten yapmak istememişse? Yapabileceği tek bir şey vardı: Esin'in bulmak; kalbini kırdığı ilk kızı.
