Behind the Nerdy Look [Completed]

The Girl in the Piano

Lorelei's POV

Three months. Yep, three months na din since nagsimula ang pasukan, three months rin simula ng guluhin ako ng makulit na lalaking yon. Sa three months na yun, medyo nagiging close na rin kami sa isa't-isa at comfortable na rin ako sa company niya. Well, mas lalo naman akong naging hindi comfortable sa LAHAT ng tao dito sa campus, close ko ba naman ang "Prince" nila. But still, syempre di pa rin sapat yun para malaman niya ang sikreto ko kahit gaano pa kami ka-close.

"Angel-- ayy Lorelei!!" teka, pamilyar ang boses na yun ah, baka si....

"Uyy!! Sab!!" sigaw ko naman. Wag kayo mag-elele, nasa field kami, mas marami pang maingay at nagsisigawan kaysa samin. =________=

"Oh! Musta na ang best friend ko?" sabi naman niya.

"Eto, doing good, medyo bullied. But I can handle it. *wink* Rodriguez ata ito! Hahaha!" sagot ko naman while naka-ngiti.

Alam na pala niya kung bakit ako naka-disguise. Best friend ko naman siya eh. At tsaka naka-disguise din yan, naka-wig at glasses lang naman. ^_________^ kaw ba hindi ka ba kukuyugin ng mga tao pag nakita nila isang member ng isang sikat na banda pakalat-kalat sa school niyo? ^__________^v

"Really? Alam ko namang kering-keri mo yan Lei, kaw pa! Sus! Hahahaha tara sabay na tayo mag-lunch!"

"Hahaha! Taralets!" sabi ko habang hinihila ko siya puntang cafeteria.

"Wow! Nagsama ang dalawang weirdos sa buong batch ng 4th year! "

Tingnan mo girl! Nagsama ang dalawang basura! Hahaha!"

"Eeeew! Nagsanib ang dalawang dukha! Nuh bayan akala ko ba nasa cafeteria tayo?! Eh ba't parang nasa junk shop tayo! Yuck talaga!"

Psh. Deadma lang kami dyan ni Sabrina. Sanay na eh tsaka as if naman na totoo. Eh kung ipatalsik ko kaya sila dito? Nga pala, magagawa at magagawa ko yun. Mom told me na sister company nila ang school ko. Yung may-ari kasi best friend daw ni Dad. Yun. Hahaha mataray ba ako? Di naman, slight lang tsaka pag nasa tama. ^___________^V

Easy come, easy go lang kami. Pasok, bili, labas. Naghanap kami ng lugar hanggang sa...

"WOW... *u*" sabay naming sabi ni Sab. Eh paano ba naman kasi, parang paradise sa fairytale ang hitsura. Maraming bulaklak, madamo, tapos maraming pang butterflies. Basta ang ganda, peaceful. 

Wala atang may nakakaalam sa lugar na ito. Pumunta na kami sa isa sa mga puno don at nagkwentuhan, kumain ng lunch at.. yun lang. ^______^

"Sab, simula ngayon, eto na yung 'secret place' nating dalawa! Hihihi total tayong dalawa naman ang nakakita nito. Pero ssshh lang ha? Hehehe." sabi ko sabay peace sign.

"Sabi mo eh! Hahaha. Pero OK lang ba sayo kung sakali yung espesyal na tao ako, dalhin ko siya dito? Alam mo na..."

"Hahahaha OO naman! Parang satin naman tong place kung makasabi eh. Alam ko ibig sabihin mo. Tingnan nalang natin. :)" sagot ko habang naka-ngiti sa kanya.

"Ay sige Lei, una nako ha? Saglit lang pala lunch break namin ngayon. See ya later!"  paalam ni Sab tsaka umalis.

Total eh tapos na rin ako, sumunod na akong umalis.  "Hmm, matagal pa pala bago kami mag-time, may 30 mins. pa." Sabi ko sa sarili ko habang naglalakad at naka-tingin sa relo ko. Napadaan nanaman ako sa music room.

Pagpasok ko, walang tao. Inikot ko nalang itong room-slash-mini auditorium hanggang sa nakita ko ulit yung piano. (See Chapter 4 - Mr. FC and Ms. Tahimik)

Inalis ko yung takip at uyy, mukhang di pa ata nagagamit. Sa di malamang kadahilanan, siguro reflex ko na rin, napaupo nalang ako at nagsimulang tumugtog at kumanta.

(paki-play nalang yung vid sa gilid kung gusto niyong may kanta and also again, imagine it's Lei's voice :) ---------> )

Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave
How can I love when I'm afraid to fall
But watching you stand alone
All of my doubts, suddenly goes away somehow.. 

Jasper's POV

"Sige bro! Alis nako time na namin eh!" sigaw sakin ng kabarkada ko bago siya tuluyang tumakbo.

Nuh ba yan boring na. Wala nakong kasama. Tss. Mag-ikot-ikot na nga lang muna ako. Tagal pa time mga 20 mins. pa eh.

Napadaan ako sa music room, pagdaan ko...

Time stand still
Beauty in all she is
I will be brave, I will not let anything take away
What's standing in front of me
Every breath, every hour has come to this...
One step closer...

A-ang ganda ng boses niya... parang anghel...

Dahan-dahan akong pumasok pero bakit ganun? Parang sa tuwing hahakbang ako palapit, parang bumibigat yung paa ko, na para bang bawal ko pa siya makita? Gets niyo? Parang ganun.

Ng malapit na ako, pagsilip ko...

Wala ng tao dun.

Sayang di ko siya nakita man lang. Umalis na rin siguro, dahil nag-bell na eh.

Sayang gusto ko siyang makita, makilala...
Sino kaya ang nagmamay-ari ng boses na yun?

Gusto ko siyang makilala...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey yo! Kamusta kayo? Sorry at natagalan ha? WB eh, kung ano-ano kasi pumapasok sa isip ko yan tuloy. :) :) :)

Leave a comment, vote and spread. :D :D :D